Ostatnimi laty konkurencja w „dziale” MMOcRPG rośnie jak na drożdżach i potrzeba by chyba pół życia, by móc bliżej przyjrzeć się wszystkim tym tytułom. Jedną z takich pozycji jest Rappelz – darmowa „sieciówka” studia gPotato. Nietrudno przewidzieć, że znacznie niższy budżet takiej produkcji w stosunku do tworów komercyjnych, w dość znacznym stopniu może zadecydować o efekcie końcowym, ale – czy aby na pewno „aż tak”? Przekonajcie się sami.



Nim przystąpimy do zabawy, wybierzemy spośród trzech dostępnych ras tę, której przedstawicielem będzie nasz bohater. Decyzja ta jest w szczególności ważna dla przyszłej rozgrywki, ponieważ to właśnie ona wpłynie na rozwój klasowy podwładnego. Na początku nie wybierzemy bowiem klasy postaci - każda rasa ma takową z góry przydzieloną do siebie. Rzecz jasna, taki stan rzeczy funkcjonuje tylko na początku rozgrywki. Wraz z rozwojem bohatera uaktywnione zostaną kolejne drzewka klasowe i tu już będziemy mogli sami zdecydować, w jakim kierunku rozwiniemy swoją postać. Łącznie więc, nasze wirtualne alter-ego będzie mogło wykształcić się w trzech klasach: jedną nabędzie już na wstępie zabawy wraz z wyborem rasy, a w kolejnych dwóch wyspecjalizuje się wraz z biegiem rozgrywki. Muszę przyznać, że spodobał mi się zaimplementowany tu system, dający dość spore pole manewru w dziedzinie rozwoju. Dzięki niemu, naszego podwładnego możemy wyszkolić w bardzo szerokim spektrum robiąc z niego różnej maści wojowników, łotrzyków, łowców, kapłanów, szamanów, czarodziejów, czarnoksiężników, magów bitewnych, władców zwierząt... Jest tego naprawdę sporo i każdy powinien znaleźć w tym wszystkim coś spełniającego jego preferencje!

Jak każdy szanujący się MMOcRPG, Rappelz oferuje graczowi ogromne połacie terenu do zwiedzenia. Tutejszy kontynent to ziemie bardzo rozległe i musimy poświęcić naprawdę wiele godzin, jeśli chcemy odwiedzić chociaż część z nich. Co ważne, terytoria są dość różnorodne i prezentują odmienne krajobrazy. Zobaczymy więc jakieś zieleńce, później lokacje typowo śnieżne, czy też ziemie o charakterze wręcz popielnym. Nie można również nie dodać, że mimo średniej jakości grafiki twórcy zadbali o ciekawą i monumentalną architekturę, robiącą zupełnie niezłe wrażenie na odbiorcy. Trochę wprawdzie można było bardziej zagospodarować puste przestrzenie, ale ogólnie ta niedogodność nie psuje szczególnie całego wrażenia. Nie można też nie wspomnieć o swojego rodzaju miastach-bazach, niezwykle istotnych dla rozgrywki w Rappelz. Przede wszystkim, znajdą się w nich postacie istotne dla fabuły (tzn. dla tej namiastki fabuły), ale i także osoby zlecające nam misje do wykonania (chociaż takie znajdą się rzecz jasna zarówno poza murami miast) oraz persony takie jak np. handlarze, płatnerze, kowale, etc. Znajdziemy tu jeszcze punkty teleportacyjne, dzięki którym w mgnieniu oka przeniesiemy się do lokacji znacznie od nas oddalonych.



Niemal na każdym kroku na tych terenach natkniemy się też na bardzo wymyślne i różnorodne bestie. Nie trzeba jednak panikować, że ze wszystkimi będziemy zmuszeni walczyć – na szczęście znaczna większość „mięsa armatniego” nie jest nastawiona do nas wrogo i zaatakuje dopiero w odpowiedzi na nasze agresywne zamiary. Spokojnie możemy więc poruszać się między nimi, a ubijać jedynie wtedy, gdy będziemy potrzebowali kolejnych punktów doświadczenia. Oczywiście zdarzą się również prawdziwi agresorzy, którzy bez namysłu rzucą się w naszą stronę i zmuszą do stawienia im czoła. Warto jeszcze wspomnieć, że liczba bestii na mapie jest właściwie nieskończona, więc nie ma w ogóle strachu, że skończy nam się „mięso” do ubijania (tudzież inni gracze wytną wszystko w pień). Wynika to z prostego względu – każda pozbawiona życia bestia po parunastu sekundach po prostu się odradza. Rozwiązanie jak najbardziej dobre i konieczne.