Należy oczywiście zaznaczyć, że nie jesteśmy w stanie wybudować i nauczyć się tego wszystkiego już od pierwszego kontaktu z grą. Nie, by uzyskać dostęp do większości rzeczy, należy albo spełnić narzucone warunki (np. awansować dane budynki na wyższe poziomy), lub po prostu dotrwać do odpowiedniej misji, która dopiero daje możliwość poznania nowych atrakcji przygotowanych przez producentów. To z całą pewnością dobrze, że nie rzucono nam wszystkiego na raz – każda kolejna misja bowiem, jest dodatkowo odkrywaniem nowych smaczków w Majesty 2.

Chociaż możemy przywołać na nasze włości różnego rodzaju jednostki bojowe, to w przeciwieństwie do innych gier tego typu – nie mamy nad nimi praktycznie żadnej kontroli. Owi bohaterowie sami wybierają ścieżki którymi chadzają, a my chcąc mieć na to jakikolwiek wpływ, musimy ich odpowiednio zachęcić do wykonywania pożądanego przez nas działania. Zrobimy to dzięki flagom którymi oznaczymy miejsce, w jakim oczekiwalibyśmy odpowiedniego zachowania naszych herosów. Takich flag jest kilka: jedna „namówi” ich do zwykłego rekonesansu nie odkrytych jeszcze fragmentów świata, kolejna zasugeruje zaatakowanie zaznaczonego, wrogiego miejsca, inna wręcz przeciwnie – oznaczy tereny które chcemy bronić, a „jeszcze kolejna” – wskaże sektor, do którego nasi bohaterowie pod żadnym pozorem nie powinni wchodzić. Oczywiście nie spodziewajcie się, że samo użycie chorągiewki wywoła już skutek, nie. Aby odczuwalny był jakiś odzew, musimy przewidzieć nagrodę pieniężną za wykonanie takiego zadania i – im większa ta nagroda będzie, tym wzbudzi większe zainteresowanie wśród członków poszczególnych gildii. Także istotne i zarazem ciekawe, że owe persony z czasem będą awansowały na kolejne poziomy doświadczenia, cały czas rosnąc w siłę i zyskując na swojej wartości. A jeśli z kolei uznamy, że nasi bohaterowie mimo wszystko nie są dostatecznie silni – możemy za pośrednictwem tawerny połączyć ich w drużyny, które okażą się jeszcze skuteczniejsze niż pojedyncze osobniki. Dodatkowo wartym zaznaczenia jest fakt, że po ukończeniu każdej misji dostaniemy możliwość awansowania jednego z herosów na lorda. Dzięki temu, będziemy mogli przywołać taką jednostkę w niezmienionej postaci w kolejnych planszach, dzięki czemu zyskamy wyjątkowo silnego sojusznika. Tego typu rozwiązania, choć „na sucho” mogłyby wydawać się niezbyt trafione, to w praktyce są jak najbardziej udane i przy tym oryginalne!



Świat gry bynajmniej nie należy do bezpiecznych, w związku z czym faktycznie musimy liczyć się z wiecznie wiszącymi nad naszymi ziemiami niebezpieczeństwami. Na każdej planszy zamieszkują najróżniejszego rodzaju bestie charakterystyczne dla świata fantasy, które notorycznie atakują nasze tereny i podwładnych. Każdy gatunek potwora ma gdzieś swoją „norę” z której wyłazi, w związku z czym musimy zadbać o ich niszczenie, jeśli chcemy zwiększyć swoje bezpieczeństwo. Oczywiście nie jest to takie proste jakby się mogło wydawać i jesteśmy zmuszeni do bardzo rozsądnego podejmowania działań w tym zakresie.



Ci którzy grali w pierwszą odsłonę Majesty za pewne pamiętają, że oprócz wydawania rozkazów gracz miał jeszcze jedną, ciekawą zdolność. Mianowicie – mógł sam rzucać zaklęcia na terenie mapy i w taki sposób wpływać na przebieg gry. I tutaj oczywiście również mamy taką umiejętność – za odpowiednią ilość złota możemy porazić swoich wrogów np. piorunem, zamrozić ich, czy też uzdrowić naszych podopiecznych odpowiednim zaklęciem. Tego typu tricków jest nawet sporo i stanowią one całkiem ciekawe urozmaicenie dla rozgrywki.

Troszkę jednak odczułem niedosyt ze względu na długość produkcji. Wprawdzie 16 misji nie jest teoretycznie liczbą szczególnie małą, ale jednak wiele z nich przechodzi się po prostu szybko i wprawny gracz, zanim się zorientuje – podbije całe królestwo... Nawet jeśli z kolei „za sterami” siądzie osoba nieco mniej wprawiona w strategiach, to i tak nie powinna mieć większego problemu z ukończeniem większości zadań. Majesty 2 jest stosunkowo łatwym RTSem i niestety nie przewidziano możliwości zwiększania poziomu trudności. A szkoda, starsi wyjadacze na pewno poczuliby potrzebę ponownego przejścia gry na zwiększonych „wymaganiach”.