Jeżeli kochacie spędzać czas w multiplayerze i jest to dla Was jedyny powód, dla którego kupujecie gry, to najlepiej w ogóle nie patrzcie na pudełko z FIM Motocross World Championship. Sieciowa forma zabawy to strata czasu i nie widzę sensu, by rywalizować z innymi żywymi przeciwnikami. Za dobre lokaty jesteśmy wynagradzani punktami doświadczenia, do niczego jednak nieprzydatnymi. Samych graczy też zbyt dużo na serwerach nie uświadczycie – spośród 16 wolnych miejsc, spotykam zazwyczaj po czterech chętnych do zabawy. Resztę pozycji okupuje sztuczna inteligencja, więc w gruncie rzeczy zabawa wygląda identycznie, jak w singlu. Dobrze, że całość nie robi absolutnie żadnych problemów z obsługą – szybkie doczytywanie czy brak błędów i lagów cieszy. Jestem jednak przekonany, że za 2-3 tygodnie nie będzie to nikomu robiło różnicy, bo prawdopodobnie nikt nie będzie już w to grał.



Oprawa audiowizualna nie powala, ale trzyma na tyle solidny poziom, że jestem w stanie przymknąć oko na kilka drobnych niedoróbek. Zróżnicowane, choć pozbawione wyrazu i charakterystycznych widoków lokacje oraz pieczołowitość, z jaką odwzorowano motocyklistów i ich maszyny sprawiają, że na całość można patrzeć bez bólu. Zwłaszcza drugi element przypadł mi do gustu – licencjonowane Hondy, Suzuki czy Kawasaki lśnią, brudzą się i zachwycają nie mniejszą gracją, niż czynią to ich realne odpowiedniki.

Niezgorzej wypada dźwięk. Ryki motocyklowych silników brzmią dość standardowo, acz nie one wybijają słyszalną warstwę projektu ponad przeciętność. Robi to elektryzujący i wpadający w ucho soundtrack. Nie kojarzę żadnego z występujących tu zespołów, ale nie odmawiam im talentu do wkręcania gracza w motocyklową otoczkę. Rockowe brzmienie pasuje do konwencji jak nic innego i zachęca do wzięcia udziału w kolejnych zawodach.



Niestety, warstwa technologiczna nie ustrzegła się błędów. Silnik fizyczny woła o pomstę do nieba i skutecznie psuje wszelkie namiastki realizmu. Motocykliści - bez względu na trudności spotykane na trasie – zachowują się na swych maszynach jak kłody, co skutecznie psuje wizualny aspekt projektu. Podłoże i jego wpływ na osiągi także nie grzeszy realizmem. Nieważne, czy śmigamy po piachu czy po asfalcie – cross za każdym razem przyspiesza, hamuje i skręca dokładnie tak samo. Model jazdy nie nosi absolutnie żadnych znamion realizmu. To najzwyklejsza w świecie arcadówka, nie uwzględniająca wychylania się i balansowania w celu płynniejszego i szybszego pokonania przeszkód.



Tekst nieco krótszy niż zazwyczaj, ale i nie widzę powodów, by dłużej rozwodzić się nad grą. To przeciętniak, a o takich produkcjach pisze się najtrudniej, bo nie wywołują w nas absolutnie żadnych emocji. Milestone nie rozczarowało, ale i nie zachwyciło – po prostu stworzyło tytuł na miarę własnych możliwości, który i tak rozejdzie się w zadowalającym nakładzie, gdyż nie ma sensownej konkurencji. Jeżeli jesteście fanami motocrossu, ale nie dysponujecie wystarczającym budżetem, nic straconego – jestem przekonany, że FIM Motocross World Championship trafi niebawem do jakiejś oferty promocyjnej.