Szwankuje też AI komputerowych żołnierzy. I to zarówno naszych dzielnych kompanów z Legii Cudzoziemskiej, jak i przeciwników, którzy pomimo umiejętności pracy w zespole i efektywnym wykorzystywaniu interaktywnych elementów otoczenia, sprawiają wrażenie ślepych kamikaze. Niejednokrotnie stojąc kilka metrów obok takiego gagatka, możesz spokojnie czterokrotnie się obrócić, podskoczyć, zrobić dziesięć przysiadów, po czym wystrzelić serię prosto w głowę nieszczęśnika, a ten i tak nie zareaguje na nic poza dźwiękiem wystrzelonego naboju. Trochę to dziwne, bo momentami wrogowie ustawiają się w pozycje obronne jeszcze na dobre kilka/kilkanaście sekund nim zdążymy wkroczyć do danego pomieszczenia. Co do naszych dzielnych kompanionów, tutaj sytuacja jest podobna. Członkowie elitarnej Legii Cudzoziemskiej pchają się na siłę wszędzie tam, gdzie aktualnie znajdować się nie powinni. W praktyce wygląda to tak, że w trakcie większości nieco bardziej zażartych wymian ognia, przynajmniej jeden z partnerów bezczelnie wbiegnie Ci przed lufę, uniemożliwiając prowadzenie skutecznego ostrzału. Na całe szczęście, przez zdecydowaną większość gry musisz radzić sobie sam, więc wcale tak źle nie jest.



A biorąc pod uwagę cenę programu, można by nawet pokusić się o stwierdzenie, iż jest całkiem nieźle. Dwadzieścia złotych za około pięć godzin bezstresowego i całkiem dynamicznego strzelania to naprawdę niewiele. Jeśli nie wymagasz od shooterów ogromnej dawki realizmu i grafiki pokroju tej z Crysisa, Code of Honor 2: Łańcuch Krytyczny powinien przypaść Ci do gustu. To naprawdę niezła produkcja i jedna z kilku oferowanych nam ostatnio przez City Interactive, które jakością wykonania nie nawiązująca do tragicznego Marine Sharpshooter. I oby jak najwięcej tego typu gier.