Do ograniczania liczby błędów - nawet w świetle momentami szaleńczego tempa rozgrywki dobrze - motywują zarabiane po ukończeniu dnia doświadczenie oraz medale przyznawane po ukończeniu każdej ze zmian w trybie Chef for Hire. Choć do zdobycia brązowego krążka nierzadko potrzeba koordynacji i zdolności planowania ledwie godnych przeciętnego orangutana z durszlakiem, tak wyhaczenie srebrnych i złotych medali może wymagać naprawdę długich, nieprzerwanych sekwencji bezbłędnie wykonanych zamówień. Po odpowiednio długim odtwarzaniu przepisów i poznaniu ich wariantów, gracz staje się niejako mistrzem całego tego kuchennego chaosu. Płynnie żongluje zamówieniami i przeplata wydawanie dań uzupełnianiem zapasów na stanowiskach przygotowawczych. W odróżnieniu od stosunkowo spokojnej rozgrywki z pierwszych knajp serwujących proste przekąski, ogarnięcie ogromnej liczby stanowisk i wzmożonego ruchu w wielogwiazdkowych restauracjach wymaga odstawiania istnego baletu na klawiaturze. Satysfakcja odczuwana podczas pichcenia rośnie jednak wprost proporcjonalnie do licznika bezbłędnie spreparowanych zamówień. Wieńczące dzieło wisienki na torcie progresji to rosnący z każdą rozegraną partią pasek doświadczenia i odblokowywane wraz z postępami (lub wydawaniem zarobionej kasy) nowe przepisy oraz elementy wystroju. Możemy je wykorzystać odpowiednio przy dobieraniu menu i projektowaniu wyglądu naszej własnej restauracji.

Prowadzona przez gracza restauracja jest miejscem, w którym serwujemy nasze potrawy w przypadku alternatywnych dla głównej kampanii sposobów rozgrywki, pozwalających na znacznie większą dawkę dowolności - włączając w to rajcującą możliwość ręcznego ustalenia karty dań. Sand boxowych wariantów rozgrywki nie brakuje - podstawowym daniem jest tutaj klasyczny tryb uwzględniający pasywne atrybuty i bonusy grupowe serwowanych potraw (!), miłośnicy nadciśnienia z pewnością docenią adekwatnie zatytułowany Stress Mode, podczas gdy osoby szukające nieco wolniejszej rozgrywki mogą spróbować swoich sił w Zen Mode. Za sprawą aktualizacji, wprowadzono nawet prostą, managero-podobną progresję na wzór pierwszej części. Dodaje ona tego rodzaju zabawie nieco rumieńców, oferując dużą swobodę w odkrywaniu skrywanych przez grę pokładów miodu.