Otóż deweloperzy postanowili, tradycyjnie, zatroszczyć się o znajdźki, w tym przypadku w postaci czaszek. Jednak same skarby, które trafiają nam się mimochodem, również należą do tego typu atrakcji. Ogólnie chodzi o to, że pasuje ich zebrać na każdym levelu jak najwięcej, ale jeżeli przywieziemy na metę powiedzmy połowę (czyli w ogóle nie przykładając się do szukania), to i tak ukończymy poziom i przejdziemy dalej. Jeżeli jednak zechcemy wymaksować wszystko na 100%... no cóż, w takiej sytuacji trzeba się dużo bardziej wysilić i zacząć lizać ściany.

To jednak także nie koniec, gdyż ulepszenia wozu wymagają w kilku poziomach dowiezienia z jednego miejsca w drugie dwóch dużych skrzyni. I nie ma zmiłuj w tym przypadku, jeżeli nie wykonamy tych czynności, za które otrzymujemy plany nowych rzeczy, to nie ukończymy gry. Na szczęście nie są to przesadnie trudne zadania, więc pełen luz. Jednak jeżeli myślicie, że na tym kończymy wyliczankę, to jesteście w błędzie.



Deweloperzy wykazali się bowiem ciekawym podejściem do tematu powtarzania układów. Większość poziomów posiada kilka wejść / wyjść, które odkrywamy podążając innymi ścieżkami. Nie mamy w tym przypadku do czynienia z otwartą strukturą świata, pozwalającą na dowolne szwendanie się, ale warto przynajmniej drugi raz podejść do danego układu, by odkryć coś jeszcze (zerkajcie na mapę!). Oprócz tego levele kryją kolejne drzwi – speedrun, czyli przechodzenie układów na czas.

Jak więc już pewnie wywnioskowaliście z tego tekstu, Chariot to rozbudowana, dwuwymiarowa platformówka, oferująca kilkugodzinną kampanię, którą można przechodzić w trybie współpracy, a poza tym pełno w niej sekretów, elementów RPG (swego rodzaju levelowanie… rydwanu), a wszystko to uzupełnia przepiękna oprawa graficzna (jedno z najładniejszych 2D ever!) i zabawne, sielankowe audio. Czego chcieć więcej? W zasadzie niczego. Jak dla mnie to uber produkcja. Szkoda jedynie, że tak mało się o niej mówi. Koniecznie zagrajcie!