Prawdę mówiąc, dość szybko doszedłem do wniosku, że nie. Różnorodnych postaci to duży plus, bez wątpienia, ale ostatecznie nie odczuwałem większej frajdy z zabawy. Gra okazuje się bardzo schematyczna i niczym się nie różni od swoich licznych poprzedników. Jak zwykle, przejmiemy kontrolę nad kilkoma postaciami i wykorzystamy ich talenty do omijania rozstawionych przed nami przeszkód (grać można też z kolegą w kooperacji). I tak np. Spider-Man może swoim pajęczym zmysłem odkrywać niewidoczne przedmioty, Hulk zniszczy ściany, Czarna Wdowa korzysta z niewidzialności, by uniknąć alarmów, a Kapitan Ameryka odbije tarczą śmiercionośne promienie. Rzecz jasna, na planszach rozstawione są też miejsca, które „wykorzystać” będziemy mogli dopiero w przyszłości – gdy powrócimy do danej lokacji z postacią, która będzie posiadała zdolności do ich użycia. Na naszej drodze stanie również cała armia różnych potworów i przeciwników, z którymi bez najmniejszego problemu się rozprawimy – wystarczy parę przycisków klawiatury, a wszyscy rozlecą się na drobne fragmenty. Wszystko to „ozdobiono” zbieraniem żetonów, klocków i specjalnych bonusów. Mamy do czynienia dokładnie z tym samym od wielu lat, tyle że w nieco innej oprawie i aranżacji.



Jeśli chodzi o mnie, taki model zabawy nieco już mi się przejadł. Mimo tego że bohaterowie dysponują różnorodnymi zdolnościami, sterowanie nimi nie odbiega od siebie w żaden widoczny sposób. Koniec końców nie ma nawet wielkiego znaczenia, jakiego rodzaju postacią kierujemy: równie dobrze można strzelać pistoletem Czarnej Wdowy, jak i sieciami Spider-Mana – efekt jest identyczny. Postaci nie wyposażono też w żadne nowe kombinacje ataków, a walka dalej opiera się na klikaniu jednego i tego samego przycisku. Gdy natomiast z nikim nie walczymy, skupiamy się na rozwiązywaniu dokładnie takich samych łamigłówek, jak w poprzednich odsłonach. Szukamy stosownych przełączników, przyciągamy do siebie obiekty, składamy porozrzucane klocki LEGO itp. - kalka wcześniejszych pomysłów.



Żeby nie było, że wszystko zaczerpnięto z części wcześniejszych, deweloper przygotował też pewne nowości, mające urozmaicić odrobinę rozgrywkę. Przede wszystkim istotny może wydawać się fakt, że produkcja ma charakter sandboxowy. W związku z tym, mamy dość dużą swobodę przy poruszaniu się po znacznych rozmiarów Nowym Jorku, w którym – zanim np. dojdziemy do miejsca misji – możemy pomóc obywatelom w trapiących ich problemach (kogoś znaleźć, kogoś ochraniać, itp.). Szczególnie fajnie porusza się tu fruwającym po sieciach Spider-Manem, czy wyposażonym w silniki odrzutowe Iron Manem, zwiedzającym miasto z powietrza. Z pewnością przyjemnym motywem jest też możliwość „kolekcjonowania” i prowadzenia pokaźnej gamy pojazdów, począwszy od różnych samochodów (można śmiało jakiś zakosić, niczym w GTA), poprzez łodzie, a na Marvelowskich samolotach kończąc. Jedną z ciekawostek jest opcja przenoszenia się na tzw. Helicarrier – wielką bazę podniebną, będącą siedzibą S.H.I.E.L.D. Wprawdzie nie ma ona jakiegoś nadzwyczajnego zastosowania, ale możemy dzięki niej przejść kilka bonusowych zadanek (np. popularne, sandboxowe bieganie, bądź latanie pomiędzy obręczami). Prawdę mówiąc, nie dostrzegłem niczego, czego nie widziałem w innych grach LEGO albo "piaskownicach".



Wizualnie i dźwiękowo również nie ma ani szału, ani tragedii. Przyjemna oprawa graficzna zdaje się nie ewoluować od czasu LEGO Władca Pierścieni i gra wciąż wygląda przyzwoicie. Twórcy wykazali się też niezłą pomysłowością przy projektowaniu bardzo różnych poziomów (w tym innej planety). Otoczenie jest nadzwyczaj interaktywne i podatne na nasze dzieło zniszczenia, co jednak nikogo nie powinno dziwić – to w końcu znak rozpoznawczy marki. W ramach udźwiękowienia z pewnością fajną ciekawostką jest bogaty i nieźle nagrany dubbing, co – jak pamiętamy – jest rzadkością dla serii (Traveller’s Tales przyzwyczaiło nas do gier w formie niemej). Całość uzupełniają niezłe, klimatyczne kompozycje muzyczne.



Podsumowując, zabrakło powiewu świeżości, który byłby już wskazany w tej, nieco skostniałej, serii. To, co zaoferowali twórcy, cały czas plasuje LEGO Marvel Super Heroes jako przyjemną i atrakcyjną produkcję, ale widziałem to wszystko już tak wiele razy, że na pewno nie piałem z zachwytu. Jeśli nie graliście wcześniej w gry LEGO, nowa odsłona może Wam się nawet spodobać. Jeśli zaś mieliście szansę poszarpać i za każdym razem dobrze się bawiliście, to i tym razem powinno być podobnie. Pozostaje tylko kwestia zmęczenia materiału, bo musicie wiedzieć, że ponownie będziecie robić dokładnie to, co wcześniej.