Tak jak napisałem wcześniej, sprawy komplikują się dopiero w późniejszych etapach (powiedzmy, że od 4 świata). Z początku wystarczy tylko uważać na wystające kolce, ale gdy połączymy je z innymi zabójczymi pułapkami, to nagle okazuje się, że z pozoru gra dla dzieci, przemienia się mały koszmarek. Na szczęście wszystko jest do ogarnięcia, podczas kilkunastu dni spędzonych z tą pozycją, nie zakląłem ani razu, telefon żyje, a żona nie chce się rozwodzić, jest dobrze, ale co ważniejsze, satysfakcjonująco. Samo przechodzenie kolejnych poziomów odbywa się w miarę szybko, ale by odblokować następne, musimy zbierać po drodze diamenty, więc gdy na ekranie panuje niezła zadyma, to jest to trochę, emm, „nie na rękę”. Mimo wszystko nie mogę sobie wyobrazić, by ktoś miał jakiekolwiek problemy z produkcją YoYo. Nie da się czegoś przejść? To samo mówiłem przy kilkudziesięciu układach w Angry Birds. Nie przypadkowo wspomniałem właśnie ten tytuł. They Need To Be Fed jest równie wciągające i działa na niemal identycznych zasadach – zabawa z fizyką, proste sterowanie i przystępność sprawiająca jednocześnie wyzwanie.



O grafice i audio nie ma się co nawet wypowiadać, bo screeny doskonale oddają to, jak prezentuje się ten zabawny tytuł. Prosty, oszczędny, kolorowy i z wesołym motywem przewodnim.

Wady? Nie nadaje się na dłuższe sesje, zresztą jak większość smartfonowych produkcji. Spacerki, przerwy w szkole, pracy, posiadówy, gdy nie ma prądu w domu, kibelki (uważajcie na wodę!) i tego typu rzeczy. Wiem, że kiedyś mi się znudzi, tak samo zresztą jak „Wściekłe Ptaki”, ale śmiesznie niska cena (mi się udało wyhaczyć w promocji za nieco ponad 1 zł, ale i bez tego kosztuje niewiele więcej, niż dwa batoniki) powoduje, że nie można obok niej przejść obojętnie. W zalewie Androidowego chłamu They Need To Be Fed jest perełką, którą po prostu trzeba mieć w swojej wirtualnej kolekcji.