Skoro już przy stawianiu budynków jesteśmy – otaczanie się murami jest proste i przyjemne. Istnieje kilka rodzajów budowli defensywnych, począwszy od wyżej wymienionych murów, a na wzmocnieniach i basztach kończąc. Sprawę należy jednak dobrze przemyśleć, wszak wróg może sforsować fortyfikacje i wykorzystać je do przemieszczania się. W takiej sytuacji z pomocą przychodzą wąskie murki, po których nie można chodzić, a struktura taka skutecznie oddziela jedną część zamku od drugiej. Wzmocnić własną obronę można także poprzez ulepszenie samej twierdzy – ta staje się przez to większa, bardziej masywna i potrafi pomieścić większą ilość żołnierzy, którzy będą strzegli króla.



W Stronghold 3 zaimplementowany zostanie cykl dobowy. Wiąże się to z ciekawym rozwiązaniem, imitującym mgłę wojny. Mianowicie, w nocy jednostki wroga są wręcz niewidoczne. Jedyna możliwość ich dojrzenia wymaga od nas postawienia specjalnych wież, które można podpalić. Siano umieszczone na owej strukturze jednak szybko się wypala, należy zatem rozważnie oświetlać sobie pole widzenia.

Podczas rozgrywki pojawią się także losowe „eventy” – poczynając od pospolitego słonecznego dnia, poprzez wizytę króla, deszczowy dzień, a na pladze i zarazie kończąc. Oczywiście każdy z nich zapewnia pewien modyfikator – ujemny bądź też dodatni. Gdy świeci słońce, wojacy mają więcej ochoty do walki, robotnicy pracują szybciej etc.. Sytuacja zmienia się, gdy przykładowo zaczyna padać deszcz. Modyfikatory warto wykorzystywać podczas walki, by szybciej odnieść sukces.

Stronghold 3 działa na Vision Engine – tym razem deweloperzy nie pokusili się o autorski silnik. Fakt ten tłumaczą bardzo prosto – dzięki zewnętrznej technologii nie musieli pracować nad wszystkim po kolei. Zamiast tego skupili się na samej rozgrywce, by ta była dopieszczona do ostatniego piksela. Całość wzbogacona jest technologią Havoc, która generuje niesamowitą wręcz fizykę. Szczerze mówiąc, czegoś takiego jeszcze w żadnej strategii nie widziałem. Martwi łucznicy spadający z murów rozbijają się o klify, a ich truchła bezwładnie turlają się w dół. Zaawansowaną fizykę widać nawet podczas zwykłej walki – opancerzeni żołnierze łatwiej przebijają się przez formację ustawioną przez wieśniaków. Tu po prostu czuć każde pchnięcie mieczem, każdy zamach toporem. Oczywiście zadbano także o płynną i zróżnicowaną animację – koniec z ciągle tak samo atakującym wojskiem. Całość dopełnia oblężenie przy wykorzystaniu katapult – atakowane mury rozpryskują się pod naporem lecących kamieni, a wygląda to wręcz obłędnie.



Graficznie tytuł nie powala, ale nie pozwala także na pobłażliwe uśmieszki w jego stronę. Po prostu jest to kawał solidnego kodu, który stawia na inne elementy. Nie znaczy to oczywiście, iż Twierdza 3 jest brzydka – co to, to nie!

Po prezentacji jestem pełen nadziei, iż dostaniemy produkt dopracowany, w całości wyszlifowany, satysfakcjonujący, a przede wszystkim przyjemny. Niezbyt udana dwójka odchodzi w niepamięć, panie i panowie, powitajcie godnego spadkobiercę tronu!