Jak powszechnie wiadomo, Batman to nie tylko kupa mięśni, ale i nadzwyczajny umysł. W Arkham, natkniemy się na wiele zagadek, które będziemy musieli rozwiązać, aby kontynuować grę. Jedną z pierwszych przeszkód tego typu jest szukanie tropów jednego z przestępców. Aby tego dokonać należy najpierw znaleźć przedmiot należący do szukanej osoby, a następnie dzięki trybowi detektywistycznemu, wyodrębnić z niego charakterystyczną próbkę. Dzięki niej widzimy ślady danej osoby i drogę, którą szła. Oprócz tego, jeden ze sławniejszych lokatorów Arkham, Człowiek Zagadka, przygotował dla Batmana małe co nieco. Po całym ośrodku rozrzucone są znaki zapytania, które niosą ze sobą konkretne zadania od Pana Zagadki. Rozwiązywanie ich przynosi wymierne korzyści, więc warto pogimnastykować swój mózg.



Świat jest dosyć otwarty, ograniczony na dobrą sprawę jedynie przez szaleńcze zabezpieczenia, włączane i wyłączane przez zbirów Jokera. W grze pełno zatem przedmiotów do znalezienia, niczym w grze Bioshock. Są to głównie nagrania z przesłuchań, wywiadów i rozmów. Po całym Arkham rozsiane są również tajemne inskrypcje, umieszczone tam jeszcze przez budowniczego zakładu. Możemy je rozczytać dzięki trybowi detektywistycznemu i poznać historię, zarówno postaci jaką był Arkham, jak i samego ośrodka. Do wszystkich tych informacji dodać trzeba również fakt, iż po zapoznaniu się z każdą ważniejszą personą, otrzymujemy jej biografię. Znajdują się w niej wiadomości oczywiste takie jak imię czy zdjęcie, ale też fakty bardziej szczegółowe, które powinny ująć każdego fana komiksu. Z opisu każdej osoby, możemy się dowiedzieć jakie są jej szczególne techniki walki, jak została przestępcą czy w którym numerze komiksu ukazała się po raz pierwszy. Taki zabieg wiąże grę jeszcze silniej ze światem komiksowym i dodaje smaczku dla wszystkich tych, którzy nietoperza znają z serii komiksów „Arkham Asylum”.

Teraz może trochę bardziej o Batman: Arkham Asylum od strony technicznej. Graficznie gra prezentuje się wyjątkowo okazale. Silnik Unreal Engine 3 spisuje się na medal, choć mnie osobiście czasem denerwują odblaski na postaciach. Trudno je opisać, jednak są charakterystyczne dla gier na tym silniku. Mimo to, grafika zdecydowanie jest mocnym punktem tej produkcji. Zwłaszcza wygląd lokacji ujął mnie i idealnie wpasowuje się w mroczny klimat psychiatryka. Wszystkie wstawki filmowe w grze tworzone są na tym samym silniku, nie ma zatem rozdźwięku: piękna animacja – mniej piękna gra. Idealnie prezentują się też walki, przy zakończeniu których widać charakterystyczny efekt „slow motion”. Dzięki temu możemy po raz kolejny podziwiać dobrze dopracowaną dynamikę ruchów. Dźwięk w grze też jest dobrze pomyślany. Sprawia on, że zanurzamy się w ten świat i całym sobą angażujemy się w wydarzenia z ekranu. Muzyka skomponowana została na motywach twórczości Danny’ego Elfmana. Najlepszą częścią są jednak dialogi. Głosu Jokerowi udzielił Mark Hamill, który w tej roli jest bezbłędny. Idealnie ujmuje szaleństwo, ale i okrutność jaką odznacza się prezentowany przez niego bohater. Głosem Batman stał się z kolei Kevin Conroy.