Ponieważ Army of Two to gra dedykowana konsolom nowej generacji, poziom i szczegółowość wykonania oprawy wizualnej budzi duży podziw. Przyznam szczerze, że wszystko co miałem przyjemność zobaczyć na ekranie mojego telewizora, wywołało we mnie pozytywne wrażenia. Świetne efekty wybuchów, bardzo dynamiczne animacje oraz naturalne ruchy postaci, genialne wręcz odwzorowanie tafli wody – która dzięki falom wygląda jak prawdziwa. Do tego pełne detali lokacje, świetne przerywniki filmowe, niezły i klimatyczny interfejs oraz modele głównych postaci, wszystko to składa się na tak wysoką ocenę. Na krytykę zasługuje z kolei niedoskonała praca kamery. Generalnie niby jest dobrze, jednak są momenty, w których coś głupieje i zamiast ładować przeciwnikowi w twarz, obracamy się do niego plecami, a ten wali nam karabinem po karku.



Jak to zwykle bywa w przypadku gier wyprodukowanych przez panów z Electronic Arts, poziom oraz jakość udźwiękowienia stoi na bardzo wysokim poziomie. Generalnie mamy tu wiele idealnie pasujących i budujących klimat utworów, skomponowanych przez Trevor'a Morris'a – człowieka odpowiedzialnego za muzykę do Command & Conquer 3 czy NFS: Carbon. Dochodzą do tego bardzo dobre efekty i odgłosy towarzyszące śmiertelnym bitwom. Świsty, huki, wybuchy i innego typu dźwięki to istny majstersztyk. Bardzo fajnie dobrano także lektorów dla kluczowy postaci. Tak więc oprawa audio również trzyma wysoki poziom.

Na koniec zostawiłem sobie nieco miejsca na słowa krytyki, skierowane przeciwko recenzowanemu przeze mnie produktowi. W akapicie tym pomijam wszelkie niespełnione przyrzeczenia oraz rzeczy ,które miały być zaimplementowane, a nie zostały. Skupie się na dwóch największych w moim odczuciu wadach. Po pierwsze, Army of Two jest stanowczo za krótkie. Twórcy mieli świetny pomysł na bardzo dobrą i grywalną grę. Wprowadzili wiele innowacyjnych rozwiązań i muszę im przyznać, iż rozgrywka sprawia dużo przyjemności i frajdy. Szkoda, że nie zdecydowali się zwiększyć liczby misji, dzięki czemu mogli by w większym stopniu wykorzystać dobrodziejstwa, wprowadzone do rozgrywki lub też dodać ich jeszcze więcej, co z pewnością zwiększyłoby radość z gry. Pamiętajmy jednak, że możliwość zabawy poprzez internet lub też z kolegą na dzielonym ekranie oraz trzy stopnie trudności, wydłużają nieco żywotność tego tytułu. Bardzo pozytywnie odebrałem interfejs oraz sposób jego wykonania. Niestety już w momencie rozprawiania się z samouczkiem, zwróciłem uwagę na dość ciężki do opanowania system strzelania. Jest to moim zdaniem największą wadą Armii Dwóch. Nie rozumiem czemu, w grze nastawionej na totalną demolkę oraz na dynamiczną akcję, gracz musi borykać się z zupełnym brakiem wspomagania. Oki, może dla jednych jest to fajne, ale co z ludźmi którzy pada nie czują jeszcze tak dobrze? Może powinni oni mieć wybór, czy chcą pomoc w postaci automatycznego namierzania – coś podobnego np. do GTA IV. Ja z grą na padzie nie mam raczej problemów, jednak przyznam, iż czasami system celowania doprowadzał mnie do furii. Tak więc, z jednej strony bardzo fajnie, że autorzy wymagają od nas zręczności, refleksu i sokolego oka, z drugiej jednak, nie jest to symulator, tylko dynamiczna gra akcji.



Podsumowując, Army of Two to klimatyczna strzelanka akcji. Ciekawe misje, świetny motyw przewodni, duży arsenał broni, genialna oprawa audiowizualna, bardzo dobry klimat i wysoka grywalność to powody, dla których odpowiedź na zadane na początku tego artykułu pytanie brzmi: TAK! Niestety mając w pamięci obietnice twórców, odczuwając skutki dość ciężkiego systemu strzelania oraz zważywszy na fakt, iż kampania dla gracza pojedynczego jest stosunkowo krótka, nie mogę dać temu produktowi najwyższych ocen. Mimo wszystko uważam, iż Armia Dwóch jest tytułem bardzo grywalnym i nastawionym raczej na wspólną zabawę. Jeżeli tylko wymażecie z pamięci wszystkie obiecanki i będziecie nastawieni na świetną zabawę wraz z przyjaciółmi, na pewno się nie zawiedziecie. Armia Dwóch wkracza do akcji, miejcie się więc na baczności!