Tak naprawdę jest użyteczna w jedynie kilku przypadkach i przy konkretnych przeciwnikach. Na dłuższą metę jednak, to po prostu urozmaicenie (zresztą – niezbyt „urozmaicające"). Oczywiście, do użytku oddano nam również broń nieco bardziej konwencjonalną: pistolety, strzelby, różne karabiny maszynowe, granaty, koktajle mołotova... Tu jednak też nie ma ogni sztucznych: sprzętu za dużo nie ma i jest raczej mało różnorodny.

Tereny po których będziemy się poruszać, są różne. Początkowo np., będzie to Nowy Jork, a w zasadzie to, co z niego zostało. Zobaczymy tu więc zgliszcza i ruina miasta, a także np. podziemne kondygnacje metra, czy też – kanały ściekowe. Oprócz tego, oczywiście zwiedzimy także nieco innych miejsc, jak choćby – dość mistycznie wyglądające przedmieścia. Generalnie, nie ma w tej kwestii jakiejś wielkiej tragedii: lokacje stworzono w sposób całkiem pomysłowy, choć niestety z czasem wdaje się tu pewna monotonia. Można też mieć za złe autorom, że nasze działania „bitewne” nie oddziałują zbyt wyraźnie na otoczenie: ściany się nie kruszą, większość beczek czy drewnianych kartonów nie rozpada się pod wpływem kul... A szkoda. W dzisiejszych czasach, chciałoby się widzieć więcej takich urozmaiceń!

Jak było to już mówione, zagrażać nam będą stworzenia znane głównie z mitologii Greckiej (chociaż w większości znane są tak naprawdę z dużo większej liczby podań). Mamy więc wilkołaki, gryfy, minotaury, ogniste jaszczury, duszki i kilka innych, choć mówiąc szczerze – nie dużo więcej już można by tu ich wymienić. Stworów jest generalnie mało, więc bardzo szybko wdaje się nuda w tej kwestii. Bo ileż można odstrzeliwać łby wilkołakom? Albo unikać ognia wypluwanego przez jaszczury?



Jak się okazuje, prędko robi się to nie fajne. Czasem też dla odmiany zmierzymy się z ludźmi, ale to raczej małe urozmaicenie – to zwyczajni strzelcy, których sztuczna inteligencja pozostawia wiele do życzenia. Nawet sam wygląd tych bestii nie jest zbyt przekonujący: o ile wilkołaki czy gryfy wyglądają rzeczywiście na istoty krwawe i niebezpieczne, to minotaur... całkowicie mnie rozbawił. Wygląda dosłownie jak byczek z Black&White – bardziej sympatycznie, niż groźnie!

Wizualnie, Legendary jeszcze daje radę: całkiem przyzwoite tekstury i efekty specjalne tworzą przyzwoitą otoczkę dla produkcji. Dobre wrażenie robi też animacja ludzi, czy choćby – potworów: biegające po ścianach wilkołaki prezentują się wcale nieźle! Na uwagę zasługuje również kreacja golema, który z naszej perspektywy wygląda jak 100piętrowy budynek – wrażenie bardzo pozytywne! Na dłuższą metę jednak, nie ma tu niczego niesamowitego. Choć bowiem grafika jest całkiem dobra, to nie spodziewajcie się czegoś nieziemskiego!

Nieco gorzej ma się udźwiękowienie. Wprawdzie wszelkie odgłosy strzałów, ryków, krzyków itp. są całkiem dobre, to dość negatywnie na ten aspekt wpływa muzyka. To co czasem słychać w tle, to trochę męczące „szarpidrucenie” które bardziej męczy, niż nastraja. Niezbyt sugestywnie wypadają też nagrania lektorskie.

Niech mnie pożrą wilkołaki, rozszarpią gryfy i zmiażdżą golemy, ale nie podoba mi się ta gra. Szybko zacząłem „ciągnąć” ją na siłę i tylko Stwórcy mogę podziękować, że nie osiwiałem i nie wyłysiałem z irytacji. Produkcja bowiem to nudna, a rozstrzeliwanie kolejnych stworów jest monotonne i prawie w ogóle nie widowiskowe. Jeśli jednak mimo wszystko ktoś „chce” sobie w to pograć, to proszę bardzo! Uprzedzam jednak – moim zdaniem, nie warto.