Cyrkiel wykorzystamy to kreślenia okręgów w naszych notatkach. Pióro także przyda się do opisywania zdobytych informacji. Z innych rzeczy – użyjemy także skalpela, nożyczek i szczypiec. Ciekawie prezentuje się także nasz dziennik, który podzielony został na kilka części. W jednej np. znajdą się wszelkie informacje dotyczące postępu w grze, czy też drobne podpowiedzi co do czynności, jakimi powinniśmy się zająć w pierwszej kolejności. Jest to coś co dość ułatwia grę i ją przyspiesza, ale nie jest to wada w tego typu przygodówce: gdyby nie ta pomoc, po prostu błąkalibyśmy się bez sensu nie wiedząc czego szukać i gdzie. W dzienniku znajdzie się także miejsce na różne receptury mikstur, które będziemy musieli uwarzyć. Jest tam też dział poświęcony ofiarom spisku oraz miejsce na znalezione przez nas notatki, mapki itp. Co jest dość oczywiste, znajdziemy w grze sporą liczbę przedmiotów koniecznych do pchnięcia fabuły naprzód. Musimy więc bardzo dokładnie przeszukiwać każdy teren na którym się znajdziemy, bowiem łatwo przeoczyć coś, co będzie konieczne w dalszej zabawie.

Ponarzekać można na nieco małą liczbę lokacji występujących w Ostatniej Przepowiedni. Mamy tu dość sporych rozmiarów dom naszej bohaterki, ale miasteczko po którym przyjdzie nam się poruszać już nie imponuje wymiarami (składa się ledwie z garści „klatek”). Podobnie ma się sprawa zamku, na którym głównie toczy się akcja. Ma on raczej mało pomieszczeń: hol, kilka pokoi, biblioteka, kaplica i drobna ilość innych pomieszczeń. I co najbardziej boli – to już wszystko, co przyjdzie nam zobaczyć. Jak więc widać, rzeczywiście jest tego dość mało, ale – mówiąc szczerze – udało się dość sprawnie w te niewielką przestrzeń zawrzeć cały wątek fabularny i tego „ścisku” którego można by oczekiwać, za bardzo nie czuć. Projektom owych lokacji z kolei, nic zarzucić nie można. Stworzono je raczej ładnie i klimatycznie, a także dość pomysłowo.



W grze zdecydowanie brakuje postaci NPC. Łącznie naliczyłem ich jedynie 7 co sprawia, że wszelkie miejsca w Nostradamus są po prostu puste i brak w nich życia. Chciałbym zobaczyć nieco więcej ludzi, nawet takich, którzy nie mają nic konkretnego do powiedzenia, a którzy po prostu „są”. Tak, ulice miasta świecą dziwaczną pustką, a i zamek królowej wydaje się jakiś ubogi w towarzystwo. Drugą wadą takiego stanu rzeczy jest to, że na dobrą sprawę bardzo łatwo można się domyślić, kto stoi za popełnionymi zbrodniami – nie ma tu żadnej niespodzianki. Całe szczęście, że nie psuje to „aż tak” frajdy płynącej z rozgrywki i da się to przeboleć.

Praca grafików z całą pewnością nie poszła na marne, gdyż Nostradamus prezentuje się całkiem przyzwoicie. Mamy tu do czynienia z udanym połączeniem obiektów 2D z 3D, co daje bardzo fajny efekt. Wszelkie lokacje, ozdoby, przedmioty itp. wykonano starannie i atrakcyjnie. Uwagę przyciągają też modele twarzy napotkanych postaci: są szczegółowe i ciekawe, co dodaje grze dodatkowego smaku.

Dobrym poziomem może pochwalić się również udźwiękowienie gry. Przede wszystkim, w tle pobrzmiewa klimatyczna i ładna muzyka, która dobrze współgra z typowym zestawem szmerów, kroków i tym podobnych dźwięków towarzyszących grze. Nagrania lektorów także są przyzwoite, ale jak na mój gust – troszeczkę zbyt sztuczne i nieco mało wiarygodne. Ogólnie jednak wszystko jest dobrze i większych zarzutów mieć tu nie mogę.

Nostradamus: Ostatnia Przepowiednia w prawdzie nie jest przygodówką najwyższych lotów, ale śmiało można powiedzieć, że jest to gra dobra i udana. Wprawdzie jest raczej krótka i można ją spokojnie przejść w trzy wieczory, ale zdecydowanie nie są to wieczory stracone. Jeśli więc lubisz tego typu produkcje, to śmiało możesz się zaopatrzyć i w tą – na pewno nie będą to pieniądze wyrzucone w błoto.