Po drogach Nowego Jorku, jeździ mnóstwo samochodów oraz oczywiście spaceruje przechodniów. Do każdego pojazdu możemy wskoczyć i następnie wykorzystać go przemieszczania się dziesiątkami kilometrów ulic. Miasto opracowane na potrzeby gry jest całkiem sporych rozmiarów, choć trzeba przyznać, że jego projekt nie jest tak fascynujący i ciekawy jak w przypadku GTA: San Andreas lub też wydanego jedynie na Xbox 360 Saint’s Row. Ulice są co prawda w miarę pełne, wiele przecznic jest jednak nieco pustych, a budynki wydają się wyglądać bardzo podobnie. Nieco denerwująca jest również totalna kanciastość ulic, chodników, parków itd. Momentami wygląda to tak, jakby deweloperzy na siłę upychali nowe miejsca, tylko po to aby wydłużyć czas rozgrywki i sztucznie powiększyć rozmiar miasta.

Na szczęście sprawa prezentuje się znacznie lepiej w przypadku dostępnych w grze pojazdów. Mamy tutaj do dyspozycji nie tylko samochody, lecz również motocykle. Wszystkie modele maszyn zostały oparte na ich prawdziwych odpowiednikach, zmianie uległy jedynie nazwy, na które najwyraźniej producent gry nie otrzymał pozwolenia. Jako, że akcja programu toczy się w 1978 roku fury i motory są wirtualnymi odpowiednikami tamtejszych modeli. Pędzimy więc nieco inaczej nazwanymi Chevroletami, Fordami itd. Ilość pojazdów jest naprawdę imponująca i myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie. Warto także wspomnieć, że w garażach Raya znaleźć możemy narzędzia potrzebne do tunningowania posiadanych maszyn. Pod młotek idzie nie tylko wygląd, lecz również wewnętrzne bebechy pojazdów. Opcje modyfikacji nie powalają, lecz trzeba przyznać, że są przyjemnym dodatkiem. Szczególnie biorąc pod uwagę, że konkurencja nie posiada tego elementu!



Studio odpowiedzialne za opracowanie Driver: Parallel Lines przygotowało dla graczy pełen akcji wątek fabularny, na który składają się dokładnie trzydzieści dwie misje główne, oraz mnóstwo zadań pobocznych. Zlecenia są bardzo zróżnicowane, a co za tym idzie zapewniają sporo dobrej zabawy. Raz mamy do czynienia z pościgiem, innym razem musimy wyeliminować jakiegoś oszołoma, a jeszcze innym kradniemy samochód, robimy nieco zadymy w mieście i parkujemy go w miejscu, z którego go sprzątnęliśmy – w ten sposób oryginalny właściciel zostaje zgarnięty przez gliniarzy, a nasze konto jest czyste jak łza. Zadania bardzo dobrze łączą się w pełną i ciekawą historię, a pomiędzy każdym z nich oglądamy przyjemnie zrealizowane scenki przerywnikowe. Cześć z nich nagrano przy pomocy silnika gry, pozostałe natomiast zostały wyrenderowane – dzięki nim poznajemy wszystkich występujących w programie oszołomów i możemy bez problemu skleić w całość wątek fabularny.

Większość gry spędzamy w samochodzie, często jednak z niego wychodzimy i wypełniamy zadania na piechotę. W takiej sytuacji TK dysponuje przyjemnych rozmiarów arsenałem pukawek, na który składa się kilka pistoletów, karabinów, strzelb i innych narzędzi zagłady. Bieganie i strzelanie nie jest niestety najlepszym pomysłem, bowiem ulice miasta pełne są gliniarzy. Każda strzelanina wcześniej czy później przyciągnie uwagę stróżów prawa, a im więcej ich przybędzie tym trudniej będzie nam wyjść z zamieszania w jednym kawałki. Policja w Driver: Parallel Lines nie jest szczególnie inteligentna i dosyć łatwo spierniczyć przed ich radiowozami, aczkolwiek oczywiste jest, że im więcej mamy wrogów na ogonie, tym trudniej przeprowadzić skuteczną ucieczkę. Zamiast angażować się w pościg, lepiej spróbować wypełnić zlecenie w taki sposób aby uniknąć wzroku gliniarzy!