Choć życie w postapokaliptycznym świecie nie jest łatwe, a śmierć, mutanty i ogromne karaluchy czają się na każdym kroku, moje sumienie pozostało spokojne. Developerzy zdecydowali się porzucić naturalistyczne przedstawienie surwiwalu, na rzecz satyrycznego obrazu nuklearnego holokaustu, przywodzącego na myśl serię Fallout, wraz z ironicznym spojrzeniem na amerykański strach przed radzieckim nieprzyjacielem. Poziom humoru pozostaje nierówny, nieco męcząco wypadając przy nawiązaniach do popkultury, ale trudno mu odmówić pewnego uroku, np. gdy po odmówieniu posilenia się chomikiem, gra kwituje tę decyzję słowami "Doskonały wybór! Mały futrzak przybierze na wadze i będzie znacznie lepszym posiłkiem za kilka dni.". Największym problemem jest fakt, iż niektóre scenariusze dosyć często się powtarzają, przez co nie tylko można wypracować na nie idealną strategię, ale również po pewnym czasie stają się po prostu nużące.

Nie da się ukryć, iż przedstawione dwie fazy różnią się od siebie dosyć drastycznie pod względem rozgrywki, dlatego bardzo dobrą decyzją było udostępnienie osobnych trybów pozwalających na ominięcie zbieractwa lub rodzinnych perypetii w schronie.

60 Seconds bez wątpienia wyróżnia się na rynku gier traktujących o surwiwalu, nie tylko rozgrywką, ale przede wszystkim podejściem do klimatu. Znacznie częściej serwuje nam się przygnębiające i naturalistyczne przedstawienie sztuki przetrwania, dlatego podejście z zupełnie innej strony zdecydowanie spotyka się z aprobatą. Niemniej, nie da się ukryć, iż tytuł sprawdza się najlepiej w krótszych sesjach, dlatego wydaję mi się, iż doskonałym środowiskiem dla dzieła developerów z Robot Gentleman będą platformy mobilne. Biorąc pod uwagę już trwające prace nad przeniesieniem pozycji na smartfony i tablety, nie jestem w tej opinii osamotniony.