W tym miejscu muszę zaznaczyć, że otwarta walka nie będzie jedynym sposobem eliminowania przeciwników. Otóż Styx, jak to rasowy goblin, posiada także zdolność ukrywania się i wybijania wrogów "cichaczem". Wystarczy zakraść się za plecy potencjalnej ofiary, wcisnąć stosowny przycisk i voila - jednego natręta mniej. Będzie to bardzo przydatny sposób pozbywania się przeciwników, niejednokrotnie zapewniający zwycięstwo w otwartej już walce. Tym bardziej, że przeciwnicy inteligencją nie grzeszą. Często mają problem z dostrzeżeniem zabójstw dokonywanych dosłownie kilka kroków obok nich, a ponadto patrolujący teren żołnierze kompletnie nie reagują na leżące obok nich zwłoki. Obniża to realizm zabawy i trochę przesadnie ją upraszcza, zdecydowanie przydałby się jakiś system przenoszenia i ukrywania zwłok.



Kwestia ekwipunku została dość mocno ograniczona względem innych cRPG. Przedmioty odnajdziemy tylko w gdzieniegdzie rozlokowanych skrzyniach i workach, ewentualnie zakupimy je u napotkanych handlarzy (walutą nie są pieniądze, a tzw. punkty handlu). Inwentarz można ulepszać u sprzedawców i tym samym podnosić jego współczynniki. Samego sprzętu do skolekcjonowania nie ma jednak szczególnie dużo. Znaleźć można garstkę broni, nieco różnego rodzaju elementów zbroi, a także talizmany. Zrezygnowano natomiast z wszelkich „wspomagaczy”, mikstur leczniczych, itp. W moim przekonaniu ilość złomu jest całkowicie wystarczająca na potrzeby gry, ale sympatycy kolekcjonowania mogą odczuć pewien niedosyt.

Wizualnie gra prezentuje się lepiej niż Game of Thrones i choć nadal nie jest to najwyższy możliwy pułap technologiczny, do grafiki nie mogę mieć większych zastrzeżeń. Mamy do czynienia z ładnymi teksturami, niezłym oświetleniem, przyjemnymi cieniami... jest postęp. Podobne, dobre wrażenie zrobiła na mnie oprawa dźwiękowa. Już od odpalenia samego menu towarzyszy nam świetna, bardzo klimatyczna kompozycja skrzypcowa (a przynajmniej tak mi się wydaje, że to skrzypce :)), a i podczas dalszej rozgrywki raczą nas naprawdę ciekawe „nuty”. Doskonale wypada też dubbing: główni bohaterowie chwalą się naprawdę świetnymi głosami (Styx w szczególności!), pozostałe postacie również nie pozostają w tyle.



Podsumowując, Of Orcs and Men nie jest produkcją najwyższej jakości i nie starcza na szczególnie długi czas (ok. 12-15 godzin), ale tytuł ten może do siebie przekonać graczy potrafiących docenić wciągającą i dobrze napisaną historię. Cyanide Studios już przy okazji Gry o Tron pokazało, że ma niezły dryg do tworzenia „erpegów” z bogatą fabułą i udowadnia to po raz kolejny. Jeżeli jesteście w stanie przymknąć oko na pewne braki względem nowoczesnych i wysokobudżetowych cRPG-ów, a potraficie przede wszystkim skupić się na scenariuszu – Of Orcs and Men bez wątpienia Wam się spodoba. Jestem „na tak” i czekam na kolejne, już o wiele bardziej rozbudowane RPG od Cyanide!