W związku z wykorzystaniem nowego silnika, autorzy wprowadzili kilka nowych i ciekawych rozwiązań. Po pierwsze, akcja toczyć się będzie również we wnętrzach budynków, dzięki czemu, nasze możliwości znacznie się powiększają. Kolejną rzeczą jest wprowadzenie systemu nasłuchu. Po wciśnięciu jednej ikonki, będziemy dokładnie widzieli, kto nas może usłyszeć oraz jak głośno się zachowujemy przy danej czynności. Jest to bardzo fajne rozwiązanie i producentom należy się pochwała. Sam interfejs jest w zasadzie bliźniaczo podobny do tego, znanego z części pierwszej, jednak widać świeżość oraz większe możliwości techniczne. Skoro już do tego nawiązałem, powiem co ujrzymy na ekranie.



Jak wcześniej wspomniałem, Desperados 2: Cooper's Revenge został wyposażony w pełni trójwymiarowe środowisko. Mamy dość duże możliwości, jeżeli chodzi o obracanie kamery oraz zaglądanie w różne zakamarki – dzięki przybliżeniom i efektowi przenikania. Graficy niemieckiego studia starali się oddać wszystko jak najbardziej szczegółowo i przyznaję, że rzeczywiście dobrze się spisali. Nie mogę się przyczepić do szczegółowości, ale jednocześnie nie mogę też powiedzieć, że oprawa wizualna jest genialna. Widać tu wiele kantów, brak cieniowania – generalnie grafika ładna, ale bez cudów. Co gorsza, przy tak przeciętnej grafice, gra ta ma olbrzymie wymagania – i tu bardzo duży minus, którym jest niezoptymalizowany kod. Kolejną rzeczą którą opisze są niedoróbki, które powodują nic innego jak efekt niewidzialnych ścian. Idąc sobie, nagle zatrzymujemy się w miejscu gdzie normalnie powinno się dać przejść. Niestety takich krzaków jest wiele i gra przez to dużo traci. To właśnie jest potwierdzenie moich obaw, odnośnie tego, że autorzy sobie nie poradzili z zaimplementowaniem tego systemu rozgrywki. Kolejnym aspektem – tym razem pozytywnym i wartym podkreślenia – jest dość oryginalny pomysł na przerywniki filmowe. Zostały one bowiem zrobione tak, jak rysowane na starym papierze, ruchome komiksy z dialogami. Sposób ten może się podobać, a może również odrzucać. Ja uznam, że jest to plus, bo niestety tych, gra i tak ma mało.

Jeżeli chodzi o oprawę audio, to jest ona na bardzo wysokim poziomie. Cały czas towarzyszy nam klimatyczna nutka, idealnie pasująca do scenerii dzikiego zachodu. Dodatkowo, w momencie jakiś akcji bądź momentów krytycznych, tempo oraz rodzaj muzyki płynącej z naszych głośników ulega zmianie. Na pochwałę zasługują również wszelakiej maści dźwięki i odgłosy oraz głosy postaci. Lektorzy, którzy udzielili głosów naszym bohaterom, idealnie pasują do ich charakterów. Wszystko to trzyma klimat i jest kolejnym plusem tej oto produkcji.



Na koniec przejadę się nieco po AI naszych przeciwników. Zachowują się oni głupio i schematycznie. Ja wiem, że tak to wyglądało i ułatwia to rozgrywkę, ale przez to staje się ona nudna. Ile można na ten sam numer nabierać wszystkich bandziorów? Niestety pomimo tego, iż gadają oni ze sobą co chwilę, w momencie kiedy jeden znika, ten drugi nie nabiera podejrzeń. Rozwój inteligencji komputera poszedł na przód, Desperados nadal został w kołysce, a szkoda, bo gra byłaby trudniejsza i ciekawsza.

Podsumowując powiem, iż Desperados 2: Cooper's Revenge jest produktem przeciętnym. Pomimo tego, iż autorzy starali się utrzymać klimat jedynki i dodatkowo rozbudować możliwości gry, przez wprowadzenie widoku tpp, gra ta sporo straciła. Grafika rzeczywiście może i jest trójwymiarowa, ale bez rewelacji, a co gorsza, wymaga strasznej maszyny do płynnego chodzenia. Mocnymi stronami gry są z pewnością fabuła, oprawa audio, interfejs oraz dla niektórych - prostota. Niestety jeżeli do wszystkich wcześniej wymienionych plusów, dodamy liczne niedoróbki, słabe AI, małą różnorodność misji i kilka drobniejszych wad, znajdziemy odpowiedź na pytanie – czemu nikt nie chciał wydać tego tytułu w Polsce. Produkt przeciętny i tyle!