Kolejnym urozmaiceniem są wyzwania, czekające na nas pod koniec każdego poziomu. Zazwyczaj to walki z bossem, którego musimy samemu rozpracować. Zmagania z szefami są dalekie od standardów w aktualnych grach. Nie wystarczy wyłącznie karmić go pociskami. Należy unikać ataków obcego stwora, często przy wykorzystaniu elementów środowiska; i pasuje wyuczyć się jego ruchów.



Również na plus wypada kwestia audiowizualna. Final Boss Entertainment zastosowało technologię cel-shading, znaną chociażby z serii Borderlands, czy The Walking Dead. Cała ta komiksowa otoczka, stylizowana na science-fiction, jest ogromnie przyjemna dla oka. Projekty mapek również wypadły w porządku. Poziomy przemierzamy niezwykle intuicyjnie, niektóre zawierają zręcznościowe utrudniacze, a znajdźki porozmieszczane są w ciekawych miejscach - okazjonalnie nawet tuż przed nosem gracza, aczkolwiek w chaosie walki grzechem nie jest ich przegapienie. Za sferę odczuć dźwiękowych odpowiedzialny był Robert Prince, amerykański kompozytor, który pracował między innymi dla legendarnego id Software.

Jednakże nie wszystko bezbłędne, co oldschoolowe. Przeciwnicy atakując kontrolowaną przez nas postać lekko ją przesuwają. O ile podczas walki na otwartym terenie nie sprawia to większych kłopotów, to przeskakując między platformami, które otoczone są lawą, oraz otrzymując atak, Kain bardzo często wpada do magmy i ginie. W rezultacie wczytywany jest checkpoint sprzed paru minut, a my przechodzimy to samo od nowa. Co więcej, jedyne porady, jakie dostajemy od gry, ukazywane są podczas ekranu ładowania. Większość z nich to jajcarskie podpowiedzi pokroju: kiedy wchodzi boss możesz automatycznie go zlikwidować naciskając ALT + F4. O możliwości szybkiego zapisu dowiedziałem się po godzinie gry, bo dopiero wtedy wyskoczyła taka notka na loading screenie.

Ponadto zaoferowane tryby gry są po prostu denne. Oprócz kampanii fabularnej, starczającej na jakieś sześć godzin zabawy, do dyspozycji oddano nam również tryby Time Attack oraz Score Attack. Pierwszy to przechodzenie poziomów w jak najkrótszym czasie, drugi natomiast stawia za wyzwanie zdobycie jak największej ilości punktów na danej mapce. I to ma być rozszerzenie? Robienie tego samego, co w trybie kampanii, tylko na czas? Ocenę pozostawiam już Wam, ale moim zdaniem wychodzi tutaj jeden wielki defekt - brak trybu wieloosobowego. Pomimo kilku lat prac nad grą, twórcy nie mogli dodać sieciowych potyczek z powodów finansowych. A szkoda, bo zmagania online byłyby czymś niezmiernie wciągającym.

Oberwie się również sztucznej inteligencji, bo lubi czasem pokuleć. Przeciwnicy biegający w miejscu to chleb powszedni. Nie potrafią oni niestety otwierać drzwi oraz wskakiwać za nami przez otwory w podłodze. Niekiedy zauważą nas dopiero, gdy do nich strzelimy. Raz, podczas walki z bossem, ten stanął w bezruchu i nic nie robił. Ocknął się przy 10% zdrowia, ale wtedy jego los był już przesądzony.



Podsumowując, Wrack to kawał oldschoolowego shootera z porządną, bardzo szybką rozgrywką. Można odnaleźć w nim wszystko, co cechuje klasyki sprzed lat. Od walk z bossami, przez wysoki poziom trudności i zbieranie amunicji, na ciągłym nawalaniu z broni skończywszy. Krótką kampanię fabularną i niezachęcające tryby rozgrywki poniekąd rekompensuje warsztat Steam z wieloma mapkami od graczy. Czy warto jednak wydawać prawie pięćdziesiąt złoty na kilka godzin rozgrywki? Koniec końców, decyzję pozostawiam Wam.