Jak powiedzieli, tak zrobili - wraz z ogłoszeniem przesunięcia daty premiery Outriders, studio People Can Fly zapowiedziało publiczną wersję demonstracyjną swojej nadchodzącej strzelanki. Demo uruchomiono na przełomie lutego i marca, i można powiedzieć, że spełniło swoje zadanie - po kilku dniach mogliśmy zauważyć, że produkcja polskiego studia wskoczyła na listę bestsellerów Steama. Czy zasłużenie? Można też przypuszczać, że zadziałał efekt “sezonu ogórkowego” - za dużo w branży na razie się nie dzieje. Uspokoję Was, że gra People Can Fly sama się broni, bez pomocy czynników zewnętrznych!

Outriders najłatwiej scharakteryzować podając kilka podobnych grze produkcji. Jeśli jakimś cudem ominęły Was takie gry, jak Destiny 2, seria Tom Clancy’s The Division, a nawet poczciwe Borderlands, to Outriders stanowi swoiste połączenie ich wszystkich. Oznacza to mniej więcej tyle, że obok przerywników filmowych, bardzo (ale to bardzo!) zachęcających do głębszego wgryzienia się uniwersum, a także całej historii zbudowanej wokół nieudanego transportu ludzi na obcą planetę celem założenia tam nowej cywilizacji, dostajemy dużo strzelania oraz jeszcze więcej pomieszczeń do wyczyszczenia z przeciwników.

Bo prawda jest taka, że pomimo niedawnych zapowiedzi deweloperów o tym, że wbrew konwencji looter-shootera chcą w Outriders stworzyć namiastkę pełnoprawnego trybu dla pojedynczego gracza, gdzie scenariusz nie został zepchnięty na drugi plan, są to tezy trochę na wyrost. Nie zrozumcie mnie źle, w tytule People Can Fly jest dużo więcej dużo ciekawszej zawartości fabularnej od np. The Division 2, naprawdę. Jednak nie powinniśmy oczekiwać - przynajmniej takie odniosłem wrażenie po kilkugodzinnym demie - że nagle narracja przysłoni prosty schemat rozgrywki: "wchodzę do pokoju - zabijam wszystkich - zbieram skrzynki - wychodzę i zabijam posiłki - potem wracam z zawartością skrzynek i oddaje je handlarzowi / wracam z uratowanym członkiem mojego zespołu" etc. To jest właśnie to, na czym gameplay się opiera - i nie ma w tym nic złego.

A skoro o mechanizmach rządzących rozgrywką mowa, to w Outriders sprawa jest prosta: nie zawiedziecie się, jeśli graliście w wymienione przeze mnie we wcześniejszym akapicie gry (no, może Borderlands, bo tam strzelało się naprawdę wyśmienicie). Przeciwnicy są raczej zbalansowani, gdy bierzemy pod uwagę stosunek ich podatność na pociski do długość paska życia (pomijam jednak bossów czy specjalny efekt niektórych wrogów polegający na samoregeneracji zdrowia). Zestaw jest dość oklepany: mamy chowanie się za osłonami, umiejętności specjalne w zależności od wybranej klasy, a także sporo zamieszania i chaosu. Jednak czy to źle? W żadnym wypadku - w warstwie gameplayowej Outriders jawi się jako naprawdę solidny reprezentant swojej kategorii wagowej. Deweloperzy wiedzieli, co projektują i jak się za to zabrać.