Czasem coś piszę, czasem programuję, czasem projektuję, czasem robię PR, a czasem marketing... wszystko to, czego wymaga sytuacja. Uwielbiam gry, nie cierpię briefów reklamowych!
Kto by pomyślał, że Alicja w Krainie Czarów – bajka dla dzieci – może tak dobrze nadawać się na grę akcji, w której bohaterka, miast skakać po kwiatkach i podziwiać barwne krajobrazy, biega z nożem wyrzynając w pień wszystko, co stanie jej na drodze.
Kto by pomyślał, że Alicja w Krainie Czarów – bajka dla dzieci – może tak dobrze nadawać się na grę akcji, w której bohaterka, miast skakać po kwiatkach i podziwiać barwne krajobrazy, biega z nożem wyrzynając w pień wszystko, co stanie jej na drodze. Nie przeszkadza jej krew, flaki, a nawet latające głowy. Przetrwa każdą męczarnię, a cel jest tylko jeden. Wyleczyć się z choroby psychicznej i zaprowadzić spokój w targanej dziwacznymi wizjami głowie.
Tak mniej więcej prezentuje się zarys wątku fabularnego produkcji stworzonej przez niejakiego American McGee. Facet miał kilka lat temu niesamowicie pokręconą koncepcję, która po wprowadzeniu w życie dała mu sławę i sporo kasy. Teraz McGee powraca z kontynuacją perypetii Alicji, zatytułowaną Alice: Madness Returns. Po pierwszych filmach i screenach, trzeba przyznać, szaleństwa nie ma. Nie wyrabiajcie sobie jednak po nich opinii na temat gry, wszak na żywo prezentuje się o niebo lepiej. Wiem, gdyż miałem okazję w nią zagrać na imprezie zorganizowanej w Londynie przez firmę Electronic Arts!
Alicja – główna protagonistka – znowu ma problemy. Wiele lat temu trafiła do psychiatryka by wyleczyć swoje lęki i wyprostować skrzywioną psychikę. Niestety kuracja nie przebiegła tak, jak mogła sobie tego życzyć i w rezultacie zmuszona jest drugi raz zaglądnąć do własnej głowy by znaleźć i wyeliminować źródło problemów. Powraca zatem do Krainy Czarów i zaczyna nierówną walkę o przetrwanie. Nierówną gdyż toczy bój nie tylko z bandziorami, ale również, a nawet przede wszystkim z samą sobą.
Główne założenie gry jest identyczne jak w pierwowzorze. Kierując naszą heroiną staramy się obić napotkanych przeciwników, rozwiązać drobne zagadki strukturalne i zręcznie pokonać pełne niebezpieczeństw lokacje. Alice: Madness Returns stanowi połączenie zręcznościówki, platformówki i slashera. Pierwszy gatunek przejawia się w projektach poziomów. Aby dotrzeć z jednego punktu w drugi musimy pokonywać przeróżne platformy, skakać po windach, wykonywać salta i wślizgi. Wszystko to całkiem sprytnie połączono poszczególnymi animacjami i nie zauważyłem żadnych niemiłych zrywów, czy denerwujących przycięć. Nie grałem w sumie zbyt długo, ale mimo to, rozgrywka przebiegała płynnie i bez czkawek. Drugi gatunek – platformówkę – zarysowano głównie za sprawą wymyślnie skonstruowanych łamigłówek, do których złamania musimy skorzystać z wszystkich zdolności Alicji. A dziewczyna potrafi naprawdę dużo. Prócz umiejętności akrobatycznych, potrafi też zmniejszyć swe rozmiary, a w rezultacie wepchnie się w nawet najmniejsze miejsca i zauważy normalnie ukryte napisy, wzory, tudzież podpowiedzi. W tym przypadku ważna jest spostrzegawczość i umiejętność łączenia faktów. Oczywiście nie spodziewajcie się zagadek skomplikowanych. Te, z którymi miałem styczność były raczej proste do ogarnięcia i raczej w całej grze takie właśnie będą.
Uff, po przeczytaniu zapki ulżyło... Czekam na tą grę i szkoda by było, gdyby się okazała niewypałem. A tak może być czarnym koniem tego roku... Jedynka była super, więc i w to zagram.
Szczerze mówiąc do mnie jakoś nie przemawia. Ok, pokręcony styl może przyciągać, ale gra poza tym musi mieć coś jeszcze, żeby zachęciła do kupna i grania.
Nie czytałeś oryginalnych Baśni 1000 i jednej nocy, prawda? Pornografia, przemoc, krew, tortury i flaki. Przypominam tylko, że podobnie jak baśnie braci Grimm, te też nie były pisane dla dzieci, tylko jako przypowieści dla dorosłych.
Wiecie, co mnie irytuje? Utożsamianie Alicji, baśni Grimmów czy, jak widać, nawet arabskich bajek z odmóżdżającą, kolorową papką Disneya. W oryginale siostry Kopciuszka, by założyć pantofelek obcinały sobie palce i pięty. Oryginalne polskie wydanie Baśni tysiąca i jednej nocy ilustrowane jest rysunkami z Kamasutry. Alicja w Krainie Czarów to historia o podróży wewnątrz swojej psychiki i szaleństwa, napisana przez faceta, robiącego rozbierane zdjęcia 12 letnim dziewczynkom. A największą zbrodnię popełnił Disney na Kubusiu Puchatku, robiąc z niego niedorozwoja z nadwagą.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler