Na plus na pewno wypada też możliwość grania nie tylko w pojedynkę, ale również z maksymalnie trzema innymi Asami. Wszyscy mogą się wówczas wzajemnie uzupełniać umiejętnościami i skuteczniej eliminować napotkanych przeciwników. Współpraca szczególnie ważna jest w przypadku bossów, których pokonanie często wymaga naprawdę porządnej koordynacji. Towerborne jest ogólnie dość trudne i mam wrażenie, że zdecydowanie lepiej gra się w nie na padzie niż na klawiaturze. Plątanina przycisków potrafi doprowadzić do kontuzji palców, mimo że samo sterowanie jest wyśmienite. Responsywne, płynne, idealnie przygotowane. Dzięki temu walki, choć wymagające, są dynamiczne i satysfakcjonujące.

Pod względem audio-wizualnym, wczesny dostęp przygotowany przez studio Stoic nie wzbudza żadnych zastrzeżeń. Gra prezentuje się bardzo ładnie i całkiem nieźle też brzmi, choć brakowało mi polskiej wersji językowej oraz choćby częściowego voice-overu. Wszystkie postaci są tu niestety nieme, co oznacza konieczność czytania konwersacji, zleceń itd. Nie do końca odpowiada mi też interfejs użytkownika. Jest trochę zamotany i nieprzemyślany. Nie rozumiem na przykład dlaczego przy pomocy prawego przycisku myszki nie da się cofać, tylko trzeba albo wcisnąć ESC albo jakiś inny akurat wyznaczony przycisk z klawiatury.

Prócz drobnych mankamentów oraz obawy o zawartość w przyszłości nie mam co do Towerborne żadnych zastrzeżeń. Stoic przygotowuje ciekawie zapowiadającą się grę RPG akcji, w której połączono elementy charakterystyczne dla gier z gatunków looter shooter oraz hack’n’slash. Efekt finalny może być naprawdę ciekawy, a jeśli deweloperzy regularnie będą przygotowywać nową i ciekawą zawartość, to gracze prawdopodobnie zostaną w wykreowanym przez ekipę świecie na dłużej. Fundament jest solidny, oby tylko nadbudowa była atrakcyjna.