Might & Magic: Heroes VII - wrażenia z bety (PC)
Przez kilka ostatnich dni miałem okazję pograć w drugą betę zbliżającego się wielkimi krokami Might & Magic: Heroes VII. Jak na złość, od samego początku jej odpalenie szło dość opornie, a mnie coraz silniej nachodziły złe przeczucia co do ostatecznego kształtu produkcji (tym bardziej, że nie miałem z nią żadnej styczności we wcześniejszych fazach testów). Najpierw przeszedłem drogę przez mękę z samym logowaniem się na stronie gry. Potem czekałem dobre 24h na pojawienie się Heroes’ów VII na moim koncie Uplay. W tym czasie zdążyłem rzucić z milion bluzgów i sto tysięcy inwektyw w kierunku monitora. Na szczęście dla twórców, złe pierwsze wrażenie zatarło rozpoczęcie właściwej rozgrywki. Chociaż udostępniona beta jest dość skromna, a przed programistami wciąż sporo pracy, całokształt napawa zaskakującym optymizmem. Jestem w stanie zaryzykować tezę, że dzieło Limbic Entertainment może starać się o miano jednej z najlepszych wydanych dotychczas odsłon serii (a przynajmniej od czasów sławetnej trójki). Wszystko to pod warunkiem, że beta to dopiero przedsmak dobrego, a programiści wciąż mają w zanadrzu kilka niespodzianek. I pod drugim warunkiem, że do czasu premiery – a ta nastąpi przecież już 29 września - zostanie dopracowanych garść ważnych dla produkcji elementów.
Mimo tego że przedstawiony wycinek gry w pełni mnie zadowolił, należy mieć na uwadze, że twórcy w ogóle nie pokazali w nim kampanii. Druga beta zawiera dosłownie cztery różnej wielkości mapy i oddaje do naszej dyspozycji cztery z sześciu przewidzianych nacji (Przystań, Loch, Akademia i Sylwan). Ostatecznie to właśnie kampania w dużej mierze będzie stanowiła o sile produkcji, a na ten moment kompletnie nie wiadomo, jak będzie wyglądać. Nie ma jednak co gdybać, na razie skupmy się przede wszystkim na tym, co jest.
Zanim przejdę do „chwalenia”, muszę lekko pomarudzić i powiedzieć o tym, co należałoby w grze poprawić. Przede wszystkim nieco szwankuje optymalizacja. Grafika jest ładna, kolorowa, a mapy odpowiednio bajkowe, niemniej twórcy troszkę przesadzili z wymaganą mocą obliczeniową. Grafa jest oczywiście lepsza od szóstki, ale trudno tu mówić o jakiejś strategii następnej generacji (choć dwuwymiarowe projekty miast wyglądają cudnie). Realny problem pojawia się natomiast podczas przeliczania tur naszych przeciwników. Na dużej mapie liczenie trwało nawet minutę na każdego wirtualnego gracza (na ogół 30 - 45 sekund), wyobraźcie więc sobie co dzieje się w przypadku rozgrywki z siedmioma wrogami. Musiałem w takiej sytuacji ograniczyć liczbę graczy do minimum, by w ogóle móc mówić o jakimkolwiek sensownym rozpoczęciu zabawy. Niemniej w przypadku innej, mniejszej scenerii, która z założenia nastawiona była na starcie drużyn w proporcji 1:1, problem ten raczej nie występował. Myślę więc, że do czasu premiery programiści powinni opanować sytuację.
Oprócz tego pojawiła się cała gama innych problemów technicznych, niezbyt dotkliwych i ostatecznie raczej niewpływających na rozgrywkę, ale jednak trochę uporczywych. Czasami np. sypała się animacja przeciwnych armii. Bohaterowie poruszali się tyłem, albo w ogóle jakoś dziwnie skakali po planszy. Innym razem zupełnie gubiły się okna kolejkowe w trybie bitwy, bądź coś niedobrego działo się z przelicznikiem obrażeń. Zauważyłem też, że momentami przesadzono w dysproporcjach pomiędzy talentami dowódców drużyny. Kierując dobrze wyszkolonym wojownikiem byłem w stanie wprawdzie ubić nawet kilkanaście wrogich jednostek, ale prowadząc średnio wyćwiczonego czarownika... jednym zaklęciem wybijałem dosłownie pół sporej armii. Limbic winno dopracować takie niuanse. Zaburza to równowagę rozgrywki, a w starciach wieloosobowych – może doprowadzić do przesadnego cwaniactwa i nadużyć.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler