„Bierzcie i grajcie w to wszyscy”, zdają się mówić Elektronicy wypuszczając darmową wersję swojej znoszącej złotej jajka kury. Trochę słabsza grafika, starszy silnik gry, kilka trybów mniej – zdaje się, że to nie najwyższa cena za produkcję, która normalnie w sklepie kosztuje 50-120 zł, a zapewnia dobre kilkadziesiąt, czy nawet kilkaset godzin zabawy. W tym aspekcie jest bowiem jak każda FIFA – mecze wzbudzają emocje, szybko wyprowadzone, skuteczne kontry dają niesamowitą satysfakcję, a radość ze strzelonych pięknych bramek jest nie do opisania. Szczególnie wtedy, gdy padają one pod koniec regulaminowego czasu i dają prowadzenie. Jednak w czymś musi tkwić jakiś haczyk, prawda?



Cóż. I tak, i nie. FIFA World jest tworem bardzo specyficznym. Styl gry dyktują w niej bowiem – jak już zapewne wszyscy się domyślają – mikropłatności. Choć oferuje ona sporo możliwości, wszystko jest ograniczone tym, jak wiele pieniędzy z własnej kieszeni jesteśmy w stanie wyłożyć. Bez inwestowania nie pogramy zbyt dużo prawdziwymi zespołami, czy znacznie spowolnimy rozwój składanego samodzielnie składu w FIFA Ultimate Team. To dość spore ograniczenia, które potrafią zaboleć w trakcie rozgrywki, gdy okazuje się, że bez nowych, klasowych zawodników nie zajdziemy daleko, a jeden taki to równowartość 30 wygranych spotkań. Mimo to nawet bez jakichkolwiek wkładów finansowych beta tej gry potrafi dawać frajdę. Wystarczy pogodzić się z ograniczonymi możliwościami i cierpliwie budować swą potęgę, co zdecydowanie da się zrobić, szczególnie jeśli zależy nam na zachowaniu pieniędzy. Nie jest to na pewno propozycja dla fanów serii, którzy i tak rok rocznie kupują kolejne odsłony na premierę, jeśli jednak jesteś raczej niedzielnym graczem FIFA, który lubi po prostu zagrać raz na jakiś czas – zdaje się, że to coś idealnego właśnie dla ciebie.

Wbrew pozorom – w końcu EA jest znane z zamiłowania do wyciągania kasy od graczy – FIFA World oferuje całkiem sporo już w swojej darmowej wersji. Warto przy tym od razu zaznaczyć, że praktycznie wszystko opiera się o FIFA Ultimate Team. Jeśli ktoś nie wie, co to jest, spieszę z wyjaśnieniem. To tryb, w którym tworzymy swój zespół ze zdobywanych i kupowanych kart graczy. Każdy jest przedstawiony właśnie taką kartą, gdzie znajdujemy informacje o jego podstawowych zdolnościach (strzał, podanie, drybling, tempo, obrona, gra głową), narodowości, klubie w jakim występuje, nominalnej pozycji oraz preferowanym ustawieniu. Jakie znaczenie mają umiejętności piłkarzy, nie muszę tłumaczyć. Ważne są jednak również pozostałe dane, gdyż od nich zależy zgranie naszej drużyny. Od dwóch obcych sobie zawodników dużo lepiej rozumie się dwójka z jednej ligi, zaś kiedy dodatkowo pochodzą z tego samego kraju, bądź grają w jednym klubie, nić porozumienia jest jeszcze lepsza. Początkowo nie ma to znaczenia, ale chcąc osiągnąć sukcesy, z czasem należy oprzeć swój zespół na wybranej lidze czy narodowości.

W ramach owego FUT-a możemy brać udział w kilku rodzajach rozgrywek. Mamy sezony online, turnieje jednego gracza, czy starcia z drużyną tygodnia wybraną przez EA Sports, rzekomo zawierającą graczy, który zaprezentowali się najlepiej ostatnimi czasy. Za te ostatnie zdobywamy tylko pieniądze (ilość zależna od poziomu trudności). W pucharach wygrywamy również monety, czasem też paczki kart zawierające zawodników, czy różne karty pozwalające nam dbać o zespół – przedłużenie kontraktu, wyleczenie kontuzji, czy tymczasowe podniesienie statystyk. Niestety, póki co, z dwoma opisanymi dotąd trybami jest jeden problem – szwankująca SI. Na niskich poziomach trudności schemat meczu jest prosty: 90% czasu utrzymujemy się przy piłce strzelając jakieś 5 goli. Później komputer radzi sobie zdecydowanie lepiej w obronie, czego jednak nie można powiedzieć o ofensywie, gdzie wykazuje kompletną indolencję. Przez to większość spotkania uganiamy się za piłką, nie móc jej przejąć, zaś sztuczna inteligencja rozgrywa ją zupełnie bez sensu przed naszym polem karnym, nie mogąc wbić gola. Przez to mecze te są irytujące. Ostatnie łatki lekko poprawiły sprawę, jednak nadal jedynymi słusznymi rozgrywkami są te w sieci z innymi graczami.



Pozostaje zatem jeden tryb – sezony online. W jego ramach rozgrywamy w danej klasie (jest 10 lig) 10 spotkań. Nasza zdobycz punktowa decyduje o tym, czy spadamy niżej, utrzymujemy się, awansujemy, czy zdobywamy mistrzostwo ligi. Każdy sukces jest nagradzany wpływami do naszej kasy, stosownymi oczywiście do jego rozmiarów. Jest to zdecydowanie najciekawszy tryb rozgrywki. Dzięki podziale na klasy rozgrywkowe praktycznie zawsze stoimy przed wyzwaniem. Początkowo walczymy głównie o premie związane z mistrzostwem, później, gdy w końcu napotkamy równych sobie, staramy się utrzymać w lidze, a z czasem, po rozwinięciu zespołu, awansować dalej. Każdy sezon stawia przed nami wyzwanie, jest emocjonujący, a ze względu na małą ilość spotkań, niesamowicie intensywny.