Pomimo wszystkich wspaniałości czekających na gracza, najważniejszym elementem gry F.E.A.R. jest jej klimat. Mroczne korytarze pełnego gratów wieżowca, stanowią wspaniałe miejsce do straszenia. Pomimo tego, że gra jest na prawdę ciemna, to jednak możemy w dowolnym momencie posługiwać się zamontowaną na naszej głowie latarką. Dobrze, że Monolith nie wpadło na rozwiązanie zastosowane w DOOM 3, w którym mogliśmy albo strzelać albo widzieć do czego strzelamy. Strach w graczach wywoła nie tylko ciągły mrok, lecz także pojawiająca się w najbardziej nieoczekiwanych momentach postać tajemniczo wyglądającej dziewczynki. Co jakiś czas trafimy także do różnych dziwnych pomieszczeń, które wyglądać będą jak wyciągnięte z innego wymiaru.



W jednej ze scen główny bohater wędruje poprzez wąski korytarz. Nagle oślepia go bardzo jasny błysk światła, i gdy jego wzrok wraca do normy widzi, że cały sufit pomieszczenia w którym się znajduje ocieka krwią, a w jego stronę po suficie wędruje wspomniana powyżej dziewczynka. Po kilku krokach do przodu zjawa znika, a gracz rusza w stronę drzwi znajdujących się na końcu korytarza. Docierając do klamki przekonujemy się, że po drugiej stronie jest mur, a identyczne drzwi pojawiły się na przeciwległym końcu korytarza.
Tego typu wydarzenia w grze będą dość częste, a każde z nich będzie różnić się od poprzedniego, aby przez cały czas zaskakiwać gracza. Wzmożone bieganie ciarek po naszych plecach uzyskane zostanie także poprzez diabelskie wrzaski i odgłosy, oraz tajemniczą muzykę.

Grafika w F.E.A.R. ustanowi nowy standard. To co ujrzeć można na filmikach, screenach oraz grając w niedawną wersję beta gry wywołuje u mnie i wielu graczy totalny zachwyt. Gra w pełni wykorzystuje możliwości nowych akceleratorów graficznych i generuje pełny efektów specjalnych obraz. Normal mapping, bump mapping oraz specular highlights to tylko część wspaniałości jakie zaserwują naszym oczom panowie z Monolith.

Znaczącą rolę odegra także fizyka. Wszystkie elementy otoczenia są opisywane prze pomocy praw fizyki i możemy na nie wpływać. Po oddaniu strzału w metalową beczkę przewróci się ona, a w miejscu trafienia kuli pojawi się błysk rykoszetującego pocisku. Celując w stronę deski wybijemy w niej dziury i spowodujemy wyskoczenie kilku drzazg. Po trafieniu w puszkę, talerz, monitor lub też butelkę, każdy przedmiot zachowa się odpowiednio do swojego ciężaru oraz zależnie od materiału z którego będzie wykonany. Najciekawsze będą rezultaty trafienia w betonową lub ceglaną ścianę. W miejscu w którym ugrzęźnie kulka pojawi się mała chmura kurzu, a na ziemię spadną małe odłamki!