Oldschool pełną gębą!
Rozbudowanie fabularne nowego Wolfensteina cieszy, jednakże to nie historia przykuwała do ekranów miliony fanów tej marki. Na szczęście Machine Games doskonale zdają sobie z tego sprawę i na każdym kroku podkreślają, że ich tytuł pozostaje „staroszkolnym FPS-em z walorami dzisiejszych produkcji”. W istocie, mechanika walki nadal pozostaje maksymalnie zręcznościowa, zwariowana i przede wszystkim satysfakcjonująca. Przywodząca na myśl Hardkor 44 nazistowska piechota czy różne rodzaje mechanicznych oponentów pozostają bardzo ruchliwymi bestiami, przez co gracz zmuszony jest pozostawać w ciągłym ruchu i zbierać zasoby apteczek, tarcz czy amunicji. Do dyspozycji, jak poprzednio, otrzymamy absurdalnych rozmiarów arsenał oraz nieskończenie pojemne kieszenie, ale twórcy nie boją się także zaimplementować bardziej aktualnych rozwiązań. Blazkowicz otrzymał kilka nowych możliwości, ze wślizgami oraz korzystaniem z elementów otoczenia na czele, a i nabrał trochę masy mięśniowej, gdyż korzystanie jednocześnie z dwóch strzelb wielkości Bernardyna oraz modyfikacje tychże nie stanowią dla niego problemu.



Same poziomy za sprawą swojej budowy mają pozwalać na rozwiązanie sprawy przeludnienia danego pomieszczenia na różne sposoby. Nic nie stoi na przeszkodzie, by wparować do środka w starym stylu i docenić kunszt artystów pozwalających efektownie rozpaćkiwać osobników ze swastyką na ramieniu, aczkolwiek należy liczyć się z potężnymi argumentami blaszanych niemilców. Dlatego warto będzie zaczynać od cichej eliminacji, a następnie umiejętne skorzystać z dóbr środowiska, w postaci chociażby maszyn bojowych czy rozstawionych działek umożliwiających rozebranie syntetyków na części pierwsze.

Co ciekawe, w grze znajdzie się również system osłon oraz wychylania, jak i regeneracja zdrowia, aczkolwiek tylko o 20 punktów, więc umiejętne korzystanie z zasobów nadal pozostaje w cenie. Z kryciem się za przeszkodami wiąże się jeszcze jedna ciekawa mechanika dotycząca wspomnianej wcześniej spawarki. Za pomocą tego urządzenia nie tylko można wycinać dziury w siatce czy w wentylatorach, by przedostać się przez metalowe przeszkody, ale także wykorzystać je w bardziej taktyczny sposób. Utworzenie wyrwy w barierce umożliwi ostrzeliwanie adwersarzy czy uwalnianie blokad wind, a to tylko nieliczne przykłady. Powyższe zastosowania były determinowane przez tryb lasera, jednakże nic nie stoi na przeszkodzie, by użyć narzędzia jako siewcę śmierci, co może się okazać ostatnią deską ratunku w sytuacji braku amunicji.

Okupowane piękno
Przejęcie praw do marki Wolfenstein przez Bethesdę, oprócz świeżego spojrzenia na najnowszą odsłonę, wiąże się z szeregiem innych profitów, z silnikiem graficznym na czele. The New Order skorzysta z odpowiednio zmodyfikowanego id Tech 5 znanego chociażby z Rage, więc o graficzną jakość nie należy się martwić, zwłaszcza że id Software są na wyciągnięcie ręki. Na pochwałę zasługuje stylistyka całego tytułu, doskonale widoczna w zaprezentowanych fragmentach rozgrywki. Będzie mrocznie, a ekran zdominują chłodne barwy, z kolei w głośnikach usłyszymy mieszankę ostrych gitarowych riffów z głęboką elektroniką.



Po wypuszczeniu pierwszego zwiastuna Wolfenstein: The New Order opinie graczy kojarzących tę markę z drugowojennymi klimatami nie były zbyt przychylne. Biorąc pod uwagę dzisiejszy stan wiedzy na temat tej produkcji, obawy te były zupełnie nieuzasadnione. Wszystkie znaki wskazują na to, że otrzymamy produkt pozwalający wrócić do czasów dominacji Quake’a, pozwalający poczuć się jak Dawid naprzeciwko Goliata, a jednocześnie okraszony nowoczesnymi sposobami narracji i rozwiązaniami mechaniki. Co prawda w grze nie uświadczymy trybu wieloosobowego, ale dzięki temu wszystkie siły zostaną skierowane do tworzenia kampanii, a nie opustoszałego po dwóch miesiącach multiplayera. Bez wątpienia Machine Games przygotowuje ciasto ze świetnych składników, należy tylko trzymać kciuki, by zostały odpowiednio wymieszane.