Ciężkiej i dusznej atmosfery bowiem The Dark Pictures Anthology: Little Hope odmówić nie można. Mamy wszak do czynienia tutaj z rasowym (zdecydowanie nie najwyższych lotów, niemniej jednak nie można mówić o tej grze inaczej) horrorem. I mimo iż często straszy on po prostu w najtańszy możliwy sposób – tzw. jump-scare’ami – to niejednokrotnie producenci dość intrygująco bawią się zmysłami gracza, pokazując mu coś, by za chwilę zupełnie odwrócić sytuację, która finalnie okazuje się czymś zgoła innym. Dużo tutaj pewnej sztampy, może budżetowości, ale po Man of Medan wierzę, że Little Hope, podobnie jak zapowiedziane po napisach końcowych House of Ashes, są zrealizowane w pewnej spójnej i klarownej konwencji.

Jednocześnie jest to gra świetnie wyglądająca – generowanie zamkniętych lokacji wraz z zablokowaną przez spory czas kamerą pozwoliło na uwolnienie potencjału silnika grafiki. Widać to zwłaszcza po bardzo szczegółowych teksturach i niezwykle dobrze prezentującym się oświetleniu. Dzięki temu, że role odgrywali prawdziwi aktorzy, także i mimika oraz animacje to ekstraklasa.

No i najważniejsze – z gry (prawie) zniknęły uciążliwości Man of Medan związane z dziwnym ustawianiem się perspektywy (akcję obserwujemy zza pleców bohatera), które niejednokrotnie blokowała akcję albo utrudniała poszukiwanie wyjść / znajdziek. W Little Hope dosłownie raz czy dwa coś nie zagrało i walczyłem z wyjściem z pomieszczenia.

Finalnie, nowa narracyjna przygodówka od autorów Until Dawn dała mi dużo więcej radości oraz przyjemności z zabawy niż zeszłoroczny projekt spod tego samego szyldu. Oko cieszy naprawdę efektowna oprawa wizualna z fantastycznymi animacjami oraz mimiką bohaterów, jednocześnie eksploracja odbywa się w jednolitym i momentami nudzącym środowisku. Zeszłoroczna produkcja z serii The Dark Pictures Anthology oferowała przynajmniej różnorodne wnętrza – i to w hermetycznym statku (za sprawą omamów postaci często widzieliśmy oryginalnie wyglądające pokoje i pomieszczenia). Tutaj to rozległe lasy oraz zrujnowane budowle. Na szczęście motorem napędowym jest historia, która w stu procentach nadrabia niedostatki gry!

The Dark Pictures Anthology po dwóch częściach się rozkręca i mogę powiedzieć to z całą stanowczością, że jeśli tendencja zwyżkowa się utrzyma, to zapowiedziane na 2021 rok House of Ashes będzie najlepszą z całego cyklu!