W ogólnej perspektywie nie skuszono się na jakiekolwiek inne poprawki niż udoskonalona oprawa wizualna i zmodyfikowane sterowanie. Co z jednej strony może cieszyć, ponieważ mamy relatywnie prawdziwego obraz klasycznego hack & slasha, acz z drugiej, chciałoby się czegoś więcej, z uwagi chociażby na przepaść pod względem jakości gier z 2006 roku, a obecnymi czasami. Po prostu będąc przyzwyczajeni do licznych wodotrysków i „nowoczesności” w grach wideo, taki staruszek jak Titan Quest raczej nie będzie w stanie przyciągnąć kogokolwiek z młodszego grona – tutaj mamy nie tylko odradzanie się poczwar na mapie przy każdym wczytaniu gry, ale też nieustanny grinding, podparty dość lichą fabułą. Jedyne co może zadziałać na potencjalnego kupca, to nostalgia.

Co do wspomnianych wcześniej zarzutów dotyczących rozgrywki, to muszę zwrócić uwagę na niedostateczne okiełznanie środowiska konsol przez programistów przepisujących kod. Przede wszystkim irytujące są blokady ruchów podczas walki, kiedy kilkukrotnie naciskając przycisk odpowiedzialny za atak, tracimy kontrolę na sterowaną postacią! Do tego dochodzą problemy z precyzyjnym wskazaniem przedmiotu, który chcemy zebrać lub przeciwnika do ataku. Wiąże się to z ogólną specyfiką gry, przystosowaną jednak do tandemu myszka i klawiatura aniżeli kontrolerów z nie tak dokładnymi gałkami analogowymi.

Kiedy widzisz, że wydawca pokusił się w zainwestowanie pieniędzy i zatrudnienie danej ekipy deweloperów do odnowienia już naprawdę starej gry, którą przeniesiono na nowe środowisko, myślisz sobie – na pewno spiszą się na medal i będzie to godny remaster/remake. Okazuje się jednak, że jedyne przed czym stanęli producenci, to stworzenie nowego modelu sterowania pod kontrolery Xboksa One i PlayStation 4, ponieważ nawet oprawa wizualna to kalka Anniversary Edition sprzed dwóch lat. Pomimo tego nie ustrzeżono się podstawowych błędów! To po prostu kiepska gra i z całego serca rekomenduję Wam zainstalowanie oryginalnego Titan Quest z 2006 roku, jeśli bardzo chcecie poczuć ducha tamtych lat.