Świat jest półotwarty - nie tak jak w np. Forza Horizon, gdzie mapa od początku jest ogromna i w pełni możliwa do eksploracji. Tutaj poszczególne fragmenty tej niecodziennej krainy, podzielone na tematyczne biomy (m.in. bujne pola Turborównin, bezdroża hrabstwa Wielki Sadek, bez wątpienia wzorowane na południowych terenach USA, czy też Parów Poszukiwaczy - terenem żyjącym gdzieś pomiędzy gorączką złota z XIX wieku a współczesnym Kolorado), odkrywamy stopniowo; ale dość szybko. Niestety, aby przenosić się między nimi musimy używać garaży, ponieważ nie ma bezpośredniego połączenia - stąd półotwartość. 

Poza samymi zawodami (czy to w kampanii, czy jako pojedynczy wyścig, a także zmagania sieciowe oraz w kooperacji przy jednym ekranie) dostępny w grze jest garaż. Ale nie byle jaki! W nim możemy zbudować, od niemal kompletnych podstaw, własne, wymarzone auto/łódź! I to klocek po klocku, wybierając z całej bogatej gamy dostępnych w realnym świecie elementów! I nie skłamałem mówiąc, że decydujemy o pojedynczych elementach - paleta dostępnych rzeczy do zaimplementowania jest ogromna. W grach z LEGO nie ma chyba nic lepszego niż właśnie tryby, w których tworzymy własne przedmioty. I 2K Drive jest tego doskonałym przykładem.

Finalnie zaś otrzymujemy bardzo porządną grę zręcznościowo-wyścigową, swoiste Mario Kart w uniwersum LEGO. Choć tytuł jest banalnie prosty, to przez to trafiający prosto w serca małych konstruktorów - zwłaszcza, że potężny garaż pozwalający zbudować niemal dowolny pojazd, z pewnością zaowocuje konstruktywnie spędzonym czasem. Ja bardzo miło spędziłem w LEGO 2K Drive kilkanaście godzin.