Same lokacje, chociaż nie są niesamowicie złożone, to już ich projekt zasługuje na pochwałę. Każdy rozdział zawiera kilka półotwartych lokacji, takich jak np. miasteczko, zimowy kurort itp. (oczywiście wszystko utrzymane jest w lilipuciej konwencji), które nie dość, że oferują całą gamę atrakcji niezwiązanych z aktualnym celem misji, to wyposażone są też w specjalne minigierki. To niemal osobny moduł tej produkcji, niezwykle podobny do tego z A Way Out - razem z partnerem bądź partnerką rywalizujemy w prostych, zręcznościowych wyzwaniach (rzucanie do celu, jazda samochodzikami po torze na czas etc.). Wszystkie są oczywiście klimatyczne i nawiązujące do miejscówki, w której się znajdujemy, a także pogody oraz ogólnego klimatu.

Oprócz tego It Takes Two broni się również warstwą wizualną. Dzieło Hazelight wygląda po prostu bardzo estetycznie i ładnie, starając się wycisnąć z każdego prezentowanego krajobrazu maksimum możliwości. Odwiedzane miejsca są niezwykle wymyślne, czuć w tym wszystkim polot i twórczą finezję, co mnie uwiodło od pierwszego wejrzenia. Z lekko kreskówkową, niemal pastelową oprawą wizualną współgra różnorodna ścieżka dźwiękowa, doskonale uzupełniająca baśniowo-fantazyjny wystrój.

It Takes Two wydaje się wprost idealne do wspólnej zabawy z dosłownie każdym! Nawet tacy zatwardziali hardkorowcy jak my (czyt. wyżej podpisany i jego serdeczny kolega), mordujący i okaleczający wirtualnych wrogów bez mrugnięcia okiem daliśmy się złapać w romantyczno-rodzinną przygodę i bawić się nią do samych napisów końcowych. Pomijając to, że tytuł od Hazelight stanowi jakąś wartość dydaktyczno-edukacyjną, oferując kilka uniwersalnych wartości przemycanych pod płaszczykiem rywalizacji i - jednocześnie - kooperacji, to jest po prostu wyśmienitą zabawą na 10-11 godzin. Zróżnicowany gameplay, humorystyczna, ale i wartościowa, fabuła, kolorowa i bajkowa oprawa audiowizualna - gra dosłownie dla każdego. I to nie jest zarzut!