Mocno szokuje również audio. Dźwięki wydobywające się z silnika ryją beret na dobrym zestawie audio, ale to było do przewidzenia. Co innego sama muza. Jest to pierwsza Forza, gdzie nie wyłączyłem ani na chwilę tych wszystkich kawałków. Żeby nie było nieporozumień, techno nie lubię, zwłaszcza takiego, jaki znajdziemy w Forza Horizon, czyli „umcyk, umcyk, siaba daba”, ale kurczę, to świetnie pasuje do zabawy, tworzy niepowtarzalny klimat - jest genialnie! Do wyboru mamy trzy stacje radiowe, z których tylko jedna jest słaba, ta z muzyką określaną mianem rocka, chociaż nie wiem czy umieszczone kawałki z tego gatunku mają z nim cokolwiek wspólnego. Bardziej mi to na jakieś popowe, gitarowe granie wygląda, ale nic to, zawsze można zmienić fale.



Ten akapit zamierzałem poświęcić na wypunktowanie rzeczy, które po prostu się nie udały, jednak z tym będzie problem, bo jest ich bardzo niewiele. Do głowy przychodzi mi tylko fakt, że nie ma lusterka wstecznego. Dostępne jest jedynie na kamerze z wewnątrz fury, a szkoda, bo czasami by się przydało do zajeżdżania drogi. Można to oczywiście robić grając na słuch, ale jak ktoś nie ma głośników 5.1 to może mieć problem. Zupełnie nie wiem, o co chodzi z Kinectem. Niby gra pozwala go skalibrować, ale po co? Sterować nie można jak w „czwórce”, przynajmniej ja nie znalazłem takiej opcji, a szukałem dosłownie wszędzie. Na pudełku pisze, że jakieś funkcje głosowe są, ale co z tego, skoro w naszym kraju kamera Microsoftu nie słucha naszego języka. Po co jest więc ta kalibracja? Nie mam zielonego pojęcia. Polska wersja językowa ogólnie daje radę, bo w sumie za wiele tego tutaj nie ma. Wkurzają po kilkunastu godzinach powtarzające się teksty, więc można było zrobić to nieco lepiej. Od biedy można ponarzekać na długość gry, ale chyba tylko i wyłącznie mając w pamięci przeogromną czwartą część. Zaliczenie gry na około 50% to 20 godzin zabawy. W tym czasie można zrobić główny wątek i może kilka dodatkowych zadań, ale nawet nie muśnie się pojedynków ulicznych i 30 zleceń otrzymywanych w przystankach Horizon. Poza tym cały czas jest walczenie z duchami znajomych i innych graczy, rozwalanie znaków, szukanie porzuconych samochodów, itd.. Nie skończyłem wszystkiego, ale tak na oko mogę powiedzieć, że 100% gry = około 50h przedniej rozrywki. Chyba nikt nie powinien narzekać.



Niestety nie mogę powiedzieć nic o multiplayerze. Serwery już śmigają, ale pałęta się po nich zaledwie garstka osób, którym udostępniono grę wcześniej, zapewne tak jak i mi, do recenzji. Nie natrafiłem na nikogo w poszczególnych trybach, jedynie w dowolnej jeździe udało mi się wejść do małej grupki graczy, ale tylko śmigaliśmy sobie wesoło po asfalcie i to tyle. Niestety trzeba poczekać, tekst uzupełnię po premierze. Mając jednak w pamięci poprzednie odsłony tej serii, nie mam wątpliwości, że zabawa będzie przednia.



Jeżeli szukacie oceny końcowej, a widzicie tam tylko „0” to od razu mówię, że nie jest to żaden błąd. Nie mogę wystawić finalnej opinii takiej produkcji, nie mając za sobą ani minuty w multi, które być może zarządzi. Za samego singla dałbym 8.5, ale coś czuję w kościach, że tryby dla wielu graczy wciągną mnie na ame - przekonam się o tym już za kilka dni. Na chwilę obecną powiem tylko, że z multi czy bez niego i tak jest to najlepsza gra wyścigowa tego roku, a także jedna z lepszych w ostatnich latach. Bajeczna produkcja!

AKTUALIZACJA: Obiecałem uzupełnić tekst o wrażenia z trybów dla wielu graczy, więc słowa dotrzymuję. Od razu powiem, że jest bardzo dobrze. Gra zapewnia kupę świetnej zabawy w kilku trybach. Mamy więc normalne wyścigi z innymi graczami, które dzielą się na kilka rodzajów. Jest opcja dla początkujących, gdzie włączone są ułatwienia. Można ścigać się, samemu, ustalając jaką pomoc chcemy mieć podczas prowadzenia fury, a także rzecz dla hardkorowców, gdzie nie ma żadnych ułatwień i liczą się tylko umiejętności. Oprócz tego udostępniono tryb wolnej jazdy, w którym host wybiera zadania do wykonania, np. przejechanie kilku graczy przez dany radar w odstępie kilkunastu sekund, albo nabicie iluś tam kilometrów. Poza tym w ręce wirtualnych kierowców oddano Playground, czyli zabawę w Kotka i Myszkę, Zakażenie i Króla. Ogólnie są to tryby, w których ścigamy się nawzajem. W kotach i myszach dzielimy się na dwie drużyny – czerwoną i niebieską. Niebieskie koty muszą powstrzymać czerwone myszy, bo gdy któraś z nich dotrze do mety, to ta ekipa wygrywa i na odwrót oczywiście. Król polega na tym, że jedna osoba ma złoty znacznik i trzeba go uderzyć, by przejąć pałeczkę i uciekać przed resztą zawodników. Wygrywa osoba z największą ilością stuknięć. Zakażony jest chyba najlepszym trybem z wszystkich dostępnych. Chodzi o to, że na starcie jedna osoba jest zarażona i reszta z 8 graczy musi jej unikać za wszelką cenę. Sęk w tym, że ludzi widać na mapie (szary kolor), ale nie pokazuje się, kto jest tym chorym. Dopiero po zobaczeniu go bezpośrednio wiemy, że to właśnie ten, tyle że może już być za późno. Wygrywa osoba, która najdłużej pozostanie „czysta”, albo zakażona (rozpoznaje on innych zakażonych już na mapie), która przekaże wirusa innym kierowcom. Świetna sprawa! Za dobre wyniki wbijamy kolejne poziomy doświadczenia, a w nagrodę otrzymujemy kasę i samochody, w zależności od tego, co program nam wylosuje. Wszystko chodzi płynnie bez większych problemów. W chwili obecnej jeszcze nie naparza wiele osób, więc czasem trzeba chwilę poczekać w lobby, ale to z pewnością się zmieni w najbliższych dniach. Krótko pisząc, jest to doskonałe uzupełnienie singla i kolejny powód do zakupu gry. Uber produkcja!