Lara to nie strzelec wybory, a archeolog, czymże byłaby więc gra z jej personą w roli głównej, gdyby nie oferowała zagadek? No właśnie. Deweloper nie chciał odpowiadać na to pytanie, wobec czego serwuje nam gro przeróżnych machin, dzięki którym otwieramy sobie drogę do wcześniej niedostępnych lokacji, a także docieramy do miejsc z przyczajonymi artefaktami. W Lara Croft and the Guardian of Light są też specjalne pomieszczenia wyzwań, w których trafiamy na problem i musimy go jakoś rozwiązać. Jedno z moich ulubionych wymagało wykorzystania w dość sprytny sposób liny, w innym musiałem grać potężną skalną kulą w kosza, a w jeszcze innym przebrnąć przez pełen niebezpieczeństw labirynt. W większości problemów, rozwiązanie jest bardzo przemyślane, oparte na umiejętnościach protagonistki oraz prawach fizyki. Szukanie sposobu przejścia sprawiało mi mnóstwo przyjemności. Dlatego trochę szkoda, że producent nie przygotował całkiem odrębnego trybu rozgrywek, dedykowanemu właśnie samym wyzwaniom. Może w dwójce?

Prócz kampanii dla pojedynczego gracza, Lara Croft and the Guardian of Light oferuje również lokalny co-op, w którym jedna osoba wciela się w Larę, druga natomiast kontroluje wspomnianego Strażnika Światła, Toteca. Fabuła jest taka sama jak w singlu, jedynie zmianie ulegają zagadki. Oboje protagonistów dysponuje bowiem innymi umiejętnościami i muszą się wzajemnie uzupełniać by zdobyć wszystkie poukrywane w grze znajdźki. Co-op jest bardzo wciągający, a jedyne dwa warunki do uczestnictwa to zgranie się z jakimś kumplem lub kumpelą i posiadanie kilku godzin wolnego czasu. Możecie być bowiem pewni, że na kilkunastu minutach się nie skończy. Ta gra wciąga!



Od strony technicznej, najnowsze dzieło studia Crystal Dynamics wygląda zaskakująco dobrze. Bez problemów dorównuje tytułom „dojrzałym” – w sensie tym, z normalnych pudełek. Tekstury są bardzo przejrzyste, animacja postaci płynna i naturalna, a model fizyki, eksplozje, efekty specjalne i inne drobnostki wyglądają świetnie. Po rozpoczęciu zabawy nie mogłem się powstrzymać przed wysadzaniem porozwalanych dookoła beczek, posągów, filarów i samochodów – wybuchy prezentują się wyjątkowo smakowicie. I to bez wypasionych kart graficznych, służących tylko do napędzania fizyki!

Najnowsze przygody Lary usatysfakcjonowały mnie w 100%. Gra jest dość tania, oferuje dużo przyjemności, jest na tyle wyzwań, że nie raz można do niej wrócić, a pod względem realizacji technicznej nie odbiega od tytułów, których budżety sięgają dziesiątek milionów dolarów. Naprawdę warto skusić się na Larę i Strażnika Światła, szczególnie jeśli mamy jakiegoś znajomego pod ręką i jesteśmy w stanie zagrać w trybie co-op. Banan na twarzy gwarantowany!