Pojazdy, co ważne, prowadzi się inaczej. Jako że mamy do czynienia ze zręczniościówką, nie liczcie na żadne niuansowe sprawy, jak grzejące się opony itd. Twórcy różnicują auta ze względu na przyspieszenie, prędkość maksymalną oraz trzymanie się drogi. Jedne nieco mocniej pływają na zakrętach, inne odrobinę lepiej się ich trzymają, co znaczy, że dobierzecie furę w zależności od tego, czy wolicie skutecznie wchodzić w łuki czy efekciarsko. Jedna i druga opcja pozwala wygrywać, trzeba je po prostu wyczuć. Delikatne zmiany w prowadzeniu aplikuje aura, choć mam wrażenie, że błotnista trasa nie jest jakoś mocno trudniejsza w opanowaniu niż sucha. 

Model prowadzenia jest w pełni zręcznościowy. Nie oczekujcie więc czegoś na wzór Gran Turismo, Forza Motorsport albo Project CARS. Nastawcie się bardziej na śmiganie w czymś na wzór Need for Speed, ewentualnie poprzednich części DiRT. Auta prowadzi się fajnie i nie pływają jakoś przesadnie mocno, ale z realizmem nie ma to nic wspólnego. Miało być efekciarsko i tak właśnie jest. Podkreślają to przesadzone efekty specjalne, wyrzucające błoto na maskę albo oślepiające nas promienie gdy jedziemy pod słońce.

Trasy, których ogólnie nie brakuje, przygotowano tak, aby w pełni wykorzystywały mocno zręcznościowy charakter zabawy. Są więc kałuże, błoto, ciągle zmieniająca się nawierzchnia, mnóstwo zakrętów, podjazdy itd. Nie sposób się tu nudzić, nie ulega to żadnej wątpliwości. Przejazdy są tworem fantazji deweloperów, więc przygotujcie się na doznania, jakich nie oferują podróże w realu.

Jeśli chodzi o sprawy czysto techniczne, nowe dzieło Codemasters prezentuje się bardzo porządnie. Jakiś czas temu miałem przyjemność ogrywać projekt przedpremierowo na PC i muszę przyznać, że na blaszakach wyglądał on zabójczo. Na PlayStation 4 jest solidnie, ale nie ma tu w sumie niczego wyjątkowego... co nie powinno być dla nikogo zaskoczeniem. To kolejna gra wyścigowa, wykonana przez wysokiej klasy fachowców, więc o wpadkach, paskudnych autach i wstrętnych trasach nie ma mowy. Momentami jest nawet imponująco, np. gdy jedziemy pośród deszczu lub w prawie całkowitej ciemności.

Jedyne co do końca do mnie nie przemawiało, to lekko kiczowate teksty prowadzących i komentujących – choć to kwestia gustu. Reszta udźwiękowienia, czyli efekty i muzyka, to porządne i fachowe „rękodzieło”.

Tym sposobem dotarliśmy do finiszu i przyznam, że nie do końca jestem usatysfakcjonowany z podróży. DiRT 5 jest w zasadzie tym, czego oczekiwałem, ale… No właśnie. Twórcy nie eksperymentowali z formułką, którą wypracowali sobie przed laty. Podeszli do projektu bardzo ostrożnie, a efekt jest taki, że gdzieś to już wszystko widzieliśmy. Piąta część popularnej serii do złudzenia przypomina pod wieloma względami „czwórkę” sprzed trzech lat, a pod niektórymi jest nawet uboższa i ograniczona (wolałem tamtejszy model jazdy). Dlatego rozważcie mocno zakup. Przyjemność z grania jest, ale nie ma tu niczego wyjątkowego. Kolejna dobra ścigałka i tyle.