Swoistym remedium na wspomniane bolączki jest system craftingu, który zasilamy zarówno surowcami znajdującymi się w loot boxach, jak i surowcami uzyskanymi z rozkładania niepotrzebnego wyposażenia. Dzięki tymże surowcom jesteśmy w stanie częściowo uzupełnić ekwipunek, choć niestety nie ma tu mowy o całkowitym oparciu progresji o crafting. Piekielne, choć darmowe (co znowu podkreślam), skrzynki są niestety najważniejsze i bez ich otwierania się nie obejdzie. Mimo że system nie jest tak irytujący jak ten ze Star Wars: Battlefront 2, nie mam pojęcia dlaczego twórcy Vermintide 2 się na niego zdecydowali.

Na szczęście dziwna progresja to w zasadzie jedyny istotny zarzut, jaki mam wobec projektu – cała reszta została wykonana bardzo solidnie. Choć to przecież hack’n’slash, tyle że z nieco innej perspektywy, gra się wyśmienicie. Wszystkie miejscówki są ciekawie zaprojektowane, broń w miarę zróżnicowana, a przeciwnicy na tyle wymagający, że zwycięstwo daje satysfakcję. Na potrzeby Vermintide 2 przygotowano w sumie 13 zróżnicowanych misji, wypełnionych po brzegi przeciwnikami, a zakończonych bardziej wymagającym bossem. Jeśli chodzi o szefów, nie nastawiajcie się na starcia przypominające te z gier soulslike, bo przecież wiadomo, że nie o to tu chodzi, ale czasem bossowie wymagają sporo samozaparcia, by się ich wreszcie pozbyć. Samozaparcia i współpracy pomiędzy graczami (choć nie ma mowy o wysublimowanych taktykach i strategii walki), stanowiącej przecież podstawę zabawy.

Współpraca ważna jest ze względu na to, że do wyboru graczy deweloperzy oddali w sumie pięć postaci, a każdą wyposażono w unikatowe cechy. Żeby było jeszcze ciekawiej, postaci podzielono dodatkowo na trzy wersje. Oferują one odmienne drzewka umiejętności, co różnicuje oczywiście role danego archetypu w drużynie. Wszyscy grający muszą się do pewnego stopnia uzupełniać, aby mieć szansę na zwycięstwo – szczególnie w przypadku bossów, których nie da się zlikwidować zbyt łatwo i trzeba zarówno wytrwałości, jak i umiejętności.

Vermintide 2 to dość prosta w założeniach gra, ale sprawia mnóstwo przyjemności. Nie jest to majstersztyk wizualny, choć nie straszy też oprawą. Wcześniej wspomniałem, że bardzo solidnie prezentują się tu projekty map, ale nie nadmieniłem, że równie dobrze wyglądają efekty specjalne oraz modele postaci. Wszystko jest na tyle solidnie wyrzeźbione, że czasem zatrzymywałem się i podziwiałem kunszt grafików. Szczególnie fajnie wypadają tu efekty świetlne, tworzące unikatowy, nieco mroczny i mistyczny klimat.

Podsumowując, Vermintide 2 to bardzo udana gra akcji nastawiona na tryb współpracy. Jeśli lubicie ten gatunek, a ponadto cenicie sobie uniwersum Warhammera, to zdecydowanie zainwestujcie w nowy projekt Fatshark. Niezależnie od tego, czy macie grupę znajomych również chętnych do potyczek czy nie, będziecie bawić się wyśmienicie. Co ważne, projekt sprawdza się zarówno wtedy, gdy maniaczycie godzinami, jak i wtedy, gdy macie jedynie chwilę i chcecie rozegrać jedną partyjkę. Jest tak głównie ze względu na zaskakująco satysfakcjonującą mechanikę rozgrywki.