No to co? W końcu gra idealna? Powyższe akapity mogłyby na to wskazywać. Jest wiele świetnych rozwiązań. Mamy dużą dynamikę rozgrywki, wspaniałą grafikę, sporą dozę komizmu i piękną kobietę w jednej z głównych ról. Wydawałoby się więc, że niczego już więcej nie trzeba. Mimo wszystko, osobiście – nie wiem czy to ze zbyt wielkiego sentymentu do poprzednich odsłon serii, sporych fabularnych uproszczeń, czy też tak radykalnej zmiany koncepcji na PoP – nie siadałem do monitora z wypiekami na twarzy, co wiele razy w przeszłości mi się już zdarzało. Ot, świetna gra. Rzekłbym nawet znakomita, lecz nie każdemu przypadnie do gustu rzucająca się w oczy cukierkowość. Do Warrior Within powracałem dobre dziesięć razy i za każdym z nich czerpałem z rozgrywki ogromną radość. Jeśli zaś o Prodigy idzie, nie sądzę, by pobił wynik poprzednika, aczkolwiek dla fanów Księcia jest tytułem bez dwóch zdań obowiązkowym. Podobnie jak dla miłośników wszelkiej maści zręcznościówek. Reszta przed podjęciem decyzji o kupnie powinna zobaczyć produkcję na żywo. Jeszcze na jakiś miesiąc przed premierą byłem pewien, że dam dziesięć punktów. Niestety upragnionej dychy nie będzie. Jest za to mocne 9 i nadzieja na kolejne, co najmniej tak samo udane odsłony serii.