Dla najbardziej hardkorowych maniaków akcji, ludzie ze studia Capcom opracowali specjalny system oceniania naszych osiągnięć. Jest on dostępny od początku serii, dziwne więc byłoby, gdyby teraz nagle go zabrakło. Wynik każdego zadania ustalany jest na podstawie czasu jaki pochłonęła misja, ilości zebranych kul oraz efektowności starć z przeciwnikami. Wspomniane kule dostajemy za każdego poległego wroga i następnie przeznaczamy je na różne przydatne podczas walk graty. Jedne pozwalają przywrócić utracone życie, inne zwiększają jego maksymalną wartość – w sumie każdy gadżet jest wartościowy i na wyższych poziomach trudności ciężko jest się bez nich obyć.

Dodatkowo, prócz zbierania czerwonych kul, zajmujemy się także kolekcjonowaniem dusz. Dzięki nim, Dante i Nero mogą pozyskiwać nowe umiejętności w walce różnymi dostępnymi broniami oraz z wykorzystaniem odmiennych stylów. Co ciekawe, nawet po przydzieleniu dusz do odpowiednich zdolności, mamy możliwość odzyskania ich i wykorzystania do innego celu.

Pośród dziesiątek zalet i świetnie zrealizowanych elementów, Devil May Cry 4 zawodzi w kilku aspektach. Po pierwsze etapy przeznaczone dla bohatera poprzednich edycji – Dante – są zdecydowanie zbyt krótkie. W ciele Nero spędzamy mniej więcej dwie-trzecie całej rozgrywki, pozostała część dedykowana jest natomiast Dante – trzeba przyznać, że sytuacja ta nie każdemu się musi podobać. Po drugie brakuje postaci dodatkowych, takich jak Trish oraz Lady. Pojawiają się one co prawda w grze, nie odgrywają jednak żadnej konkretnej roli. W zasadzie tylko kilka razy widzimy ich gęby i tyle! Na koniec, trzeba jeszcze nadmienić, że grając Dante spacerujemy poziomami, po których wcześniej biegaliśmy Nero – po prostu śmigamy wstecz! Szkoda, że deweloperzy zdecydowali się wrzucić do rozgrywki dwa razy te same lokacje, mogli przecież opracować coś nowego.



W tym momencie kończą się na szczęście moje narzekania i marudzenie. Pozostałe rozwiązania w Devil May Cry 4 to strzał w dziesiątkę i widać, że ludzie ze studia Capcom poświęcili im mnóstwo czasu. Przywiązanie do szczegółów widać nie tylko w sferze merytorycznej, lecz również w technikaliach. Program śmiga na zaawansowanym silniku graficznym, wykorzystującym w dużym stopniu moc drzemiącą w konsolach nowej generacji oraz najmocniejszych kartach graficznych dla blaszaków. Tekstury są wysokiej jakości, animacja i modele postaci przebijają większość tego, co widziałem u konkurencji, a scenki przerywnikowe to prawdziwa poezja. Posiadaczom dobrego systemu dźwiękowego polecam podkręcić głośność ponieważ jakość oprawy audio jest niesamowita! Podczas spacerowania lokacjami słyszymy spokojne kawałki, w trakcie walki dynamiczną muzykę rockową, a w scenkach przerywnikowych pełne patosu utwory nagrane przez orkiestrę symfoniczną. Dialogi pomiędzy postaciami oraz efekty specjalne również zasługują na pochwałę!

Devil May Cry 4 to bez wątpienia świetna gra akcji i godna kontynuacja serii, która od wielu lat bawi graczy na całym świecie. Choć tytuł nie jest pozbawiony błędów i kilka rozwiązań mogło zostać przeprojektowanych, oferuje on akcję, której próżno szukać w innych grach. Na chwilę obecną Devil May Cry 4 jest praktycznie bezkonkurencyjny i pozostanie takim przez długi czas!