Assassin’s Creed Liberation HD reklamowane było jako opracowana na nowo, nie tylko odświeżona, wersja gry o tym samym tytule (bez końcówki HD), oferowana posiadaczom konsoli PlayStation Vita. Moje pierwsze wrażenia na temat tytułu (opublikowane po Ubidays) oparłem na kilkudziesięciu minutach zabawy, kiedy tylko z grubsza poznałem mechanikę rozgrywki oraz wprowadzone zmiany. Po ograniu projektu dogłębnie stwierdzam, że graficznie jest skok do przodu (w stosunku do PS Vita), ale pod względem zabawy jest nadal przeciętnie, a nawet słabiej. Dlaczego? Zapraszam do czytania.
Assassin’s Creed Liberation HD przedstawia nam losy młodej dziewczyny o imieniu Aveline. Mieszka ona w Nowym Orleanie i właśnie w jego okolicy rozgrywa się główny wątek fabularny tytułu. Historia kręci się głównie wokół niewolnictwa oraz armii kolonizujących Stany Zjednoczone. Często mamy więc do czynienia z Francuzami, następnie z Hiszpanami i tak w kółko. Z początku całość prezentuje się przyzwoicie, Aveline jest bowiem bardzo charyzmatyczną postacią. W dodatku gramy trzema jej wcieleniami w zależności od tego, co musimy w danej misji zrobić. Raz jesteśmy więc wytwornie ubraną damą, potrafiącą uwodzić strażników, by później po cichu ich zlikwidować. Raz niewolnicą, przybraną w łachmany, dzięki czemu względnie niewidoczną. A raz biegamy w stroju czystej krwi asasyna, albo asasynki, realizując zlecenia.
Nudne zadania dałoby się jakoś przeżyć jakby fabuła była ciekawa. Niestety, w mojej opinii, jest najsłabsza z wszystkich odsłon w jakie do tej pory grałem. Jest rozczłonkowana niczym ta, w Assassin’s Creed III, ale jeszcze mniej sensowna i niebywale przewidywalna. Powstała po prostu z myślą o konsolach przenośnych, czyli można zagrać pół godziny, do godziny, przejść misję, a następnie odstawić urządzenie i znowu za dzień lub dwa zaliczyć kolejne zlecenie. W taki sposób dałoby się dobrnąć jakoś do finiszu. Ja, choć też to uczyniłem, męczyłem się dość mocno. Ileż można tych intryg rozwiązywać, prawda?
W kwestii mechaniki rozgrywki, nadal mamy standard. Biegamy, skaczemy po dachach, wymachujemy maczetą, okazyjnie strzelimy jakąś strzałką trującą czy podrzucimy bombę. Na wzór „trójki” jesteśmy w stanie skakać po drzewach, co czasem działa, jak należy, a czasem Aveline próbuje się wspinać tam, gdzie nie trzeba i spada. Szwankuje też system wykrywania kolizji, co doprowadza do komicznych sytuacji, kiedy dziewczyna wbija się w jakieś konary albo wręcz przenika swych oprawców. W poprzednich częściach także to występowało, ale tutaj jest zdecydowanie nasilone. Najpewniej ze względu na mobilne korzenie projektu.
ostro
,czyli jeszcze bardzo długo.Miałem nadzieję,że Ubisoft nie pójdzie ścieżką wyznaczoną przez EA czy Activision.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler