Wydawałoby się więc, że recenzowany Terminator: Ocalenie nie tylko nawiązuje do niechlubnej tradycji gier komputerowych pisanych w oparciu o słynne filmowe produkcje, lecz zdecydowaną większość tych tytułów przebija. Szkoda tylko, że pod względem ... słabizny. Bądź co bądź, nie spodziewaliśmy się po produkcji studia Grin niczego specjalnego, aczkolwiek o hollywoodzkim Terminatorze słyszało się już od dobrych dwóch lat, także czasu na napisane porządnej gry było aż nadto. Jednakowoż, ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, udało mi się znaleźć w Salvation kilka całkiem dobrych pomysłów. Pierwszy z nich to system ukrywania się za wszelkiej maści osłonami. Czy to samochód, czy sterta gruzu, czy też w końcu nienaruszony przez wrogie rakiety kawałek ściany, bohater może skutecznie się za nim schować, jednocześnie prowadząc ostrzał. Bardzo efektownie wygląda przemieszanie się między owymi „bezpiecznymi kryjówkami”. Wskazujemy Connorowi punkt docelowy, a ten wykonując niezwykle widowiskowy ślizg, przedostaje się we wskazane miejsce. Całkiem znośnie prezentują się również te momenty gry, w których jeden z żołnierzy siada za kierownicą jeepa, a my przejmuje stery nad zamontowanym na tyłach pojazdu karabinem maszynowym. Jakiejś ogromnej dawki adrenaliny i dynamiki rodem z wyścigów F1 spodziewać się raczej nie należy, acz biorąc pod uwagę ślamazarne tempo akcji w pozostałych lokacjach, zawsze to jakieś urozmaicenie rozgrywki.



I na koniec kilka słów o dźwięku, czyli tym, co w Ocaleniu podobało mi się najbardziej. A konkretniej rzecz biorąc, mam tutaj na myśli słynne motywy muzyczne, doskonale znane wszystkim fanom serialu oraz czwartej odsłony filmowej serii. W grze pojawiają się zazwyczaj wraz z piekielnie niebezpiecznymi T-600, dzięki czemu mamy chociaż namiastkę klimatu, który notabene powinien towarzyszyć graczowi minimum przez 80% czasu spędzonego przy monitorze.

A tak, nie ma klimatu, oprawa wizualna nie zachwyca, a strzelanie raz po raz w tych samych przeciwników do specjalnie przyjemnych z pewnością też nie należy. Przed kompletną katastrofą ratują program: ścieżka dźwiękowa oraz system krycia się za elementami otoczenia. Jak na tytuł czysto arcadowy, akcji mamy tutaj jednak zdecydowanie za mało. Dodajmy do tego horrendalnie wysoką cenę i otrzymujemy modelowy wręcz przykład gry, która w żadnym przypadku nie jest warta nawet połowy swej ceny.