Nasze uzbrojenie to broń jak najbardziej typowa dla tamtego okresu. Kilka rodzajów karabinów maszynowych, zwykłych karabinów, pistolet, granaty... Nie ma tu jakiś rewolucji. Dość standardowo, każdą giwerę możemy przyłożyć „do oka”, by zapewnić sobie dokładniejsze celowanie. Zabrakło mi natomiast możliwości atakowania wręcz, np. kolbą broni. Wprawdzie w tej grze zbyt często by to nie było przydatne, ale mimo wszystko – czasem tak. Wartym wspomnienia jest też fakt, że w niektórych zadaniach wcielimy się w rolę czołgisty. Zabawa to całkiem przednia i unicestwianie wrogów z ogromnego działa, sprawia duża frajdę! Muszę jeszcze zaznaczyć, że mamy do dyspozycji przydatne narzędzie, jakim jest mapa. Dzięki niej znajdziemy np. punkty z wyposażeniem, czy też bezpieczniejszą drogę do celu.

Lokacje w jakich będziemy walczyć, to miejsca najróżniejszego rodzaju: zniszczone miasta, otwarte pola, czy też zamknięte budynki. Trzeba przyznać, że wszystkie lokacje przygotowane zostały naprawdę starannie i ich projekty wyglądają bardzo dobrze. Wojenny klimat został w nich świetnie zawarty i naprawdę miło się je ogląda!



Jeśli chodzi o AI przeciwników, to można mieć do niego dwojakie odczucia. Z jednej bowiem strony, wrogowie nie robią jakiś specjalnych głupot: nie wychylają się bezsensownie zza osłon, nie biegają jak opętani itp. Ze strony jednak drugiej – nie stosują żadnych strategii i taktyk. Tak naprawdę tkwią w jednym miejscu i chyba tylko czekają, aż ich załatwimy. Nie rzucają nawet granatów, by nas wypłoszyć zza osłony. Trochę mi tego brakowało, ponieważ brak takowego elementu sprawia, że Hell’s Highway jest zasadniczo grą prostą i do jej ukończenia wymagana jest po prostu systematyka, zwyczajna ostrożność i nieco pomyślunku. Wystarczy to, by kule przeciwnika trzymały się od nas raczej z daleka. Troszkę szkoda, chciałoby się od nich nieco więcej! Dobrze za to, że niemal w ogóle nie szwankuje AI naszych towarzyszy: wydając im nawet nie do końca udany rozkaz, możemy mieć pewność, że jako-tako sobie poradzą w ciężkiej sytuacji i nie będą stać jak te kołki pod ostrzałem. Nie musimy więc zbytnio martwić się, że powinniśmy prowadzić ich całkowicie „za rączkę”.

O czym warto wspomnieć, gra dysponuje trzema poziomami trudności. Pierwsze dwa dostępne są od samego początku, jednak zyskanie dostępu do poziomu ostatniego, wymaga ukończenia gry. Po jego odpaleniu, rozgrywka staje się już rzeczywiście trudna: wszelkie pomocne nam informacje (np. o stanie magazynka) znikają, przeciwnicy są silniejsi i jest ich więcej, a my jesteśmy bardziej podatni na kule. Na domiar trudności, zostajemy pozbawieni także celownika, chociaż ten zabieg zbytnio mi się nie podobał. Wynika to z tego, że o ile przy normalnym poruszaniu się możemy przyłożyć karabin do oka i w taki sposób dokładnie celować, to przy walce z za zasłony takiej możliwości już nie mamy, w związku z czym – trafienie wroga graniczy dosłownie z cudem. W tej kwestii autorzy mogli wymyślić coś lepszego!



Mocnym elementem recenzowanego produktu jest strona wizualna. Tekstury są wysokiej jakości, animacja jest bardzo dobra, a wszelkie efekty specjalne robią pozytywne wrażenie. Doskonale wypada również praca światło-cieni. Doprawdy, nie można niczego w tej kwestii zarzucić! Tak samo zresztą, jak i oprawie audio. Przede wszystkim, towarzysz nam świetna muzyka dodająca produktowi klimatu wojennego. Fajnie brzmią także różne odgłosy wojny: strzały, wybuchy, krzyki, a nawet komentarze naszych towarzyszy odnośnie obecnej sytuacji. Dobrze wypadają także nagrania lektorskie, choć tu szału nie ma (mowa o wersji Polskiej).

Brothers in Arms: Hell’s Highway, to bez wątpienia gra bardzo dobra i godna zainteresowania. Jest całkiem długa i nawet po jednym jej ukończeniu, można przejść ją sobie raz jeszcze, na wyższym poziomie trudności, co gwarantuje nowe doznania. Jeśli więc lubicie gry akcji, a domieszka taktyki Wam nie zawadza – jest to produkt z całą pewnością dla Was!