Na szczęście piłkarze rozwijają się harmonijnie, a dwa razy w sezonie wyskakuje okno zatytułowane „wzloty i upadki”, w którym widać kto zyskał najwięcej, a kogo dopadł regres formy i umiejętności. Jak dla mnie, za bardzo to wszystko mechaniczne i mało naturalne. Gracz po ciężkiej kontuzji w Football Manager czasami nie odzyskiwał już nigdy życiowej formy, natomiast tutaj wystarczy dać mu potrenować dwa tygodnie i wraca do stanu sprzed nawet najgorszego urazu. Opcje dotyczące skautów również średnio przypadły mi do gustu. Wyniki poszukiwań są mało zrozumiałe, a wśród szukanych graczy ciężko znaleźć prawdziwe perełki. Dokonywanie transferów nie jest wielkim problemem, gdyż nawet najlepsi gracze nie mają nic przeciwko przejściu do średniaka jeśli tylko sypnie odpowiednią kasą. Ciekawostką za to jest zastosowanie narzędzia do analiz meczowych, tzw. NAM. Najprościej rzecz ujmując, jest to system, dzięki któremu można rozkładać poszczególne spotkania na czynniki pierwsze – analizować wszystko od odbiorów piłki, przez współpracę między formacjami, po ofensywy. Niestety z systemem NAM jest jeden problem – prócz statystyk nie ma on bowiem zbyt wiele wspólnego z rozegranym chwilę wcześniej meczem w 3D.



Po rozpoczęciu kariery, ustawieniu mojego zespołu nadeszły emocje związane z debiutem w roli managera. Jako, że komputer mi na to pozwolił ustawiłem wszystkie opcje graficzne na maxa, by w pełni delektować się meczem. Niestety za każdym razem, w trakcie ładowania spotkania gra wywalała się na pulpit. Po kilku próbach ustaliłem, że wyłączenie opcji anty- aliasingu likwidowało dokuczliwy problem i wreszcie mogłem zagrać mecz. Nie muszę mówić, że grafika wyglądała niezbyt zachęcająco i mało estetycznie. Postanowiłem z tym problemem zawalczyć i ściągnąłem ważącego ponad 120MB patcha. Wszystko zaczęło działać jak należy, a gra nabrała nieco rumieńców. Niestety sama prezentacja meczu pozostawia wiele do życzenia. Przez cały czas miałem nieodparte wrażenie, że oglądam spotkanie z FIFA 07. Nie widać żeby zawodnicy realizowali założenia taktyczne, a gra przypomina podwórkową kopaninę. Sytuację ratuje trochę fakt, że w każdym meczu można osobiście pokierować poczynaniami jednego z naszych grajków. Samo sterowanie jest jednak jeszcze większym nieporozumieniem. Jest ono toporne, niewygodne, a losy meczu zależą wtedy tylko i wyłącznie od prowadzonego gracza, gdyż reszta drużyny to po prostu statyści.



Można by się zapytać, na co tyle opcji taktycznych, po co ta cała złożoność rozgrywki skoro nie ma to zupełnie żadnego sensownego przełożenia na mecz. Pocieszeniem jest fakt, że tryb tekstowy sprawuje się nieco lepiej i gra z jego pomocą ma o wiele większy sens. Tyle, że jest to powrót do czasów Championship Managera i to tych części, które nie miały jeszcze wizualizacji w postaci „biegających guzików”. Sprawa jest dla mnie zupełnie niezrozumiała, bo uczciwie trzeba przyznać, że gra ma ogromny potencjał. Jest niezwykle złożona i dopracowana od strony zarządzania. Opcji jest dużo więcej niż w Football Manager’ach, a jednak poprzez tak fatalną prezentację meczu cały wysiłek twórców został zaprzepaszczony. Gdyby nie ta jedna wpadka, gra byłaby świetna.