Zima to nie tylko okres lepienia bałwanów, „smarowania” koleżanek z klasy i picia piwa na kuligach… :). To także specjalny okres dla sportowców, którzy dzięki wspaniałości jaką jest niska temperatura, mogą wziąć udział w wielu konkurencjach możliwych do zrealizowania jedynie w okresie mrozów (no dobra, czasy są takie, że większość z nich może odbywać się latem – ale czy to nie jest beznadziejne…?). Jako jednak, że nie każdy ma możliwość jazdy bobslejem, gry w curling i wzięcia udziału w innych dyscyplinach „lodowo-śnieżnych”, tworzy się regularnie produkcje, w których możemy wcielić się w miłośnika sportów zimowych. Czy jednak Winter Sports 2008 potrafi nam zapewnić wrażenia choć minimalnie podobne do tych, jakie odczuwalibyśmy podczas brania udziału w owych konkurencjach w rzeczywistości? No cóż, mówiąc szczerze – ja osobiście wolę wziąć sanki, wyjść przed blok i pozjeżdżać na nich przed oczami potencjalnych gapiów – z całą pewnością będę miał lepszą zabawę!

Cóż, ja to jednak ja, a Wy, po tym co przeczytacie, możecie dojść do wniosków nieco innych. Zacznijmy więc po kolei. Mamy możliwość wzięcia udziału w 9 całkowicie różnych dyscyplinach, takich jak: narciarstwo alpejskie, skoki narciarskie, biegi narciarskie, bobsleje, saneczkarstwo, skeleton, curling, jazda figurowa na lodzie i łyżwiarstwo szybkie. Niektóre z tych sportów, mają także nieco wewnętrznych pod-konkurencji, choć te same w sobie nie wprowadzają nic szczególnie nowego do rozgrywki. Dla przykładu – w skokach narciarskich możemy skakać na skoczni małej i dużej, w wyścigach łyżwiarskich biegać na 500 i 1500 metrów, a w narciarstwie alpejskim jeździć na slalomie, czy prowadzić po prostu szybki i ostry zjazd (w zasadzie tylko tutaj rozgrywka prowadzona jest nieco odmiennie w stosunku do siebie).



Róże dyscypliny wymuszają różny sposób podejścia do rozgrywki. Poziom skomplikowania został jednak ograniczony do minimum i opiera się głównie na wciskaniu dwóch, trzech klawiszy. Musimy w nie po prostu klikać w odpowiedniej kolejności, utrzymywać pewien rytm ich wbijania, czy też wyznaczać nimi kierunek jazdy. Doprawdy: wszystko jest tutaj banalne i szczerze powiem – to mi się właśnie nie podoba. Gra przez to od samego początku staje się mocno schematyczna i monotonna. Abyście mogli zorientować się o co dokładnie chodzi, opiszę jak wyglądają poszczególne konkurencje.

Zacznijmy od narciarstwa alpejskiego. By wyruszyć w zjazd, musimy najpierw spróbować jak najlepiej wybić się z belki. W tym celu konieczne jest wciśnięcie przycisku spacji w odpowiednim momencie. Gdy z kolei ruszymy już na stok, musimy trzymać się wyznaczonego szlaku i przejeżdżać między chorągiewkami, by uniknąć kary. Do „obsługi” narciarza wykorzystujemy strzałki wyznaczając mu kierunek zjazdu, klawisza służącego do pochylenia się (po to, by przyspieszyć), oraz korzystamy z umiejętności wirażu. Ta konkurencja akurat prezentuje się w miarę znośnie, jednak stanowczo przydałyby się pewne urozmaicenia, takie jak np. warunki pogodowe wpływające na jazdę, czy też znacznie więcej tras, których jest po prostu skandalicznie mało!