Strategii czasu rzeczywistego mamy naprawdę mnóstwo, z czego najwięcej z nich zagłębia się tematykę Drugiej Wojny Światowej, czyli największego konfliktu zbrojnego w historii. Wiem, że czytaliście już wiele recenzji podobnych gier, które zaczynały się w identyczny sposób, uważam jednak, że skoro autorzy gry nie wprowadzają szczególnych innowacji, ja również nie powinienem zbytnio wysilać swoich komórek pisząc fantazyjny i porywający wstęp. Myślę, że graczy interesują przede wszystkim fakty oraz ocena bez zbytniego lania wody… tak też będę starał się napisać ocenę dla gry Faces Of War – pretendenta do jednej z ciekawszych RTS-ów 2006 roku.

Przed rozpoczęciem rozgrywki bardzo dobrym pomysłem jest przejście szkolenia. Faces Of War jest ogólnie bardzo przyjaźnie zbudowany i nie miałem najmniejszych problemów z opanowaniem interfejsu, myślę jednak że było to zasługą samouczka. Dzięki niemu zapoznałem się z podstawami sterowania, oraz bardziej zaawansowanymi akcjami, które musiałem realizować w dalszych misjach. W przeciwieństwie do typowych strategii czasu rzeczywistego Faces Of War jest znacznie bardziej rozbudowane, i pozwala nam na dokładne kontrolowanie działań każdego z żołnierzy. Dla przykładu możliwe jest np. chodzenie po drabinach, osłanianie się przy pomocy murów, istnieje nawet opcja przejęcia bezpośredniego sterowania nad wybraną jednostką. Po wciśnięciu odpowiedniego klawisza, żołnierzem, czołgiem, samochodem itd. poruszamy przy pomocy klawiszy kierunkowych. Myszka służy wówczas do bardziej precyzyjnego celowania, oraz wybierania odpowiedniego rodzaju broni.



Wszystkie komendy wydajemy korzystając głównie z myszki. Możemy dowolnie obracać kamerę, przybliżać a także oddalać, by uzyskać lepsze spojrzenie na wszystkie biegające po polu bitwy jednostki. Skróty klawiszowe, które umożliwiają szybsze wydawanie rozkazów przygotowano bardzo dobrze, a co za tym idzie każdy maniak ultra szybkich rozgrywek powinien być zadowolony. Dzięki świetnemu połączeniu klawiatury i myszki otrzymujemy niezwykle wygodny i efektywny w użyciu interfejs. Niestety we wszystkich tych wspaniałościach istnieje kilka irytujących niuansów.

Pierwszym i zdecydowanie najbardziej frustrującym, jest działająca na własną rękę sztuczna inteligencja. Otóż kiedy kontrolujemy większy oddział żołnierzy, bezpośrednio wydajemy rozkazy jedynie jednemu wojakowi. Kiedy zdecydujemy się na rozstawienie jednostek w odpowiedni sposób, one i tak zdecydują same czy podjęta przez gracza decyzja była właściwa, i rozpoczną szturm na linie wroga, bez naszej komendy. Niejednokrotnie zdarzało mi się, że delikatnie zaplanowana akcja została całkowicie spaprana ponieważ moi żołnierze postanowili zrobić sobie spacerek. Ja rozkazałem im ukrywać się za murami i ostrzeliwać wroga, oni natomiast w miarę likwidowania kolejnych bandziorów, poruszali się do przodu by ostatecznie załapać kilka pocisków od pobliskich dział lub czołgów. Misja kończyła się wówczas porażką, a ja byłem zmuszony do powtarzania całej zabawy po raz kolejny. Plusem w tej sytuacji jest możliwość zapisywania stanu gry w dowolnym momencie. Możemy bowiem kontynuować zabawę od ostatniego save’a, nie tracąc zbyt dużo czasu.