Zimna Wojna jest jedną z najciekawszych wojen w historii ludzkości. Otóż pomimo tego że w nazwie zawarte jest słowo „Wojna”, nikt nie walczył w pełnym tego słowa znaczeniu. Cała akcja kręciła się raczej wokół wzajemnego straszenia się pomiędzy Rosją i USA i przygotowywania się do walki. Dzięki odpowiednim działaniom sił wywiadowczych obu krajów udało się uniknąć konfliktu, co by było jednak gdyby po którejś ze stron coś zawiodło i pozornie Błacha sytuacja nabrałaby krwistych kolorów…? Wystarczyłaby jedna skromna pomyłka, jedna osoba aby losy świata zostały całkowicie odmienione, i być może nie byłoby teraz świata jaki znamy, lecz nuklearne pustkowie wprost z gry Fallout.



Cold War jest najnowszym tworem firmy Mindware Studios. W grze wcielamy się w postać Mathew Cartera – amerykańskiego dziennikarza, który poprzez niefortunny zbieg okoliczności zostaje wplątany w międzynarodową aferę, od której zależą losy milionów niewinnych ludzi. Nasz bohater przybywa do Moskwy aby napisać artykuł swojego życia. Wkrada się na teren tajnego spotkania rosyjskich władz i postanawia podsłuchać o czym będą nawijać. Cała sytuacja została jednak zaaranżowana przez niejakiego Barynski, któremu nie odpowiada obecny ustrój polityczny w ZSRR i postanawia zdymisjonować prezydenta. Aby tego dokonać potrzebuje usunąć osoby pragnące go chronić. W tej właśnie chwili Carter zmienia się ze zwykłego pismaka, w agenta CIA pragnącego zabić prezydenta, a jego pomocnikami okazują się osoby najbliższe głowie czerwonego państwa. Plan się powiódł, a my trafiamy do więzienia KGB, z którego ucieczka nie będzie należeć do zbyt łatwych. Przy okazji musimy postarać się zażegnać narastające widmo konfliktu między narodowego, stając się przy tym pełnego kalibru bohaterem narodów.

Cold War jest grą przypominającą nieco znanego zapewne wszystkim Splinter Cella. Gra charakteryzuje się podobną mechaniką, oraz sterowaniem, różnice widać jednak na każdym kroku. Pierwszą, i prawdopodobnie najważniejszą jest skromny arsenał broni. Carter nie jest maszynką do zabijania i dlatego korzysta głównie z przedmiotów, którymi znokautuje przeciwnika nie wyrządzając mu przy tym zbytniej krzywdy. Aby poradzić sobie z przeważającą liczbą radzieckiej policji, skorzystamy z talentu naszego herosa do montowania z kilku niezbyt przydatnych przedmiotów, czegoś niezwykle użytecznego. Mathew podczas gry uczy się wielu różnych technicznych bajerów. Czyni to zbierając różnego rodzaju plany, które podnoszą jego punkty technologiczne. Następnie punkty te wykorzystuje do tworzenia gumowych kul do pistoletu, min oraz urządzeń służących do dywersji. Aby zobrazować o co dokładnie chodzi, posłużę się jednym bardzo prostym przykładem. Otóż korzystając ze zwykłych kul oraz plastikowych butelek płodzi gumowe kule, które skutecznie likwidują napotkanych bandziorów nie zabijając ich. Aby się upewnić, że znokautowany koleś nie wstanie zbyt szybko możemy posłużyć się lekarstwami usypiającymi, lub wykorzystać specjalne zastrzyki uszkadzające pamięć…



Gama dostępnych środków perswazji oraz różnych innych gadżetów jest całkiem przyjemna. Carter uczy się coraz to nowych przedmiotów, przeskakując na kolejne poziomy umiejętności. Aby wykonać coś z poziomu drugiego należy uprzednio opracować plany na trzy bajery z poziomu drugiego itd. Ten dotyk MacGyvera w grze jest bardzo ciekawym i nowatorskim rozwiązaniem. Przez sporą część gry to właśnie zabawa w odkrywcę plus szybko rozwijająca się wciągająca fabuła popychają gracza do dalszej zabawy.