Pod względem rozgrywki jest to w zasadzie gra z gatunku point’n’click. Nie uświadczymy tu dynamicznych scen akcji, w których będziemy walczyć z wrogami. Broń oczywiście w stosownych momentach może się przydać. Jest ona do zdobycia i wykorzystania w przewidzianych przez twórców sytuacjach, ale główną rozrywkę stanowią prowadzenie śledztwa, szukanie dowodów i przepytywanie świadków. Poprzez wybranie danego dialogu otrzymujemy punkty aspektów, za które wykupić możemy ulepszenia zwane profesjami. Te z kolei wpływają na to, jakie opcje będziemy mieć podczas rozmów z NPC-ami oraz jakie wybory fabularne będą dla nas dostępne. Jest tu między innymi ścieżka influencera, której rozwój pomoże nam przekonać postaci do naszych racji lub przekazania potrzebnych nam informacji. Z kolei taki cracker potrafi złamać zabezpieczenia maszyn lub odkryć glitche w grze, w której aktualnie prowadzimy śledztwo. Jest tego więcej i daje pewne spektrum możliwości na to, jak możemy podejść danego problemu. Najważniejsza w tytule detektywistycznym jest jednak fabuła. Scenariusz oraz lore Gamedeca zdecydowanie bronią się jako intrygująca pozycja w świecie coraz bardziej wypranych z innowacyjności produkcji.

Fabularnie Gamedec jest produkcją bardzo ciekawą. Otrzymujemy oryginalny, bogato zarysowany cyberpunkowy świat przyszłości. Dodatkowo dostajemy bardzo obszerny kodeks, który jest w zasadzie kompendium wiedzy o grze i ciągle się poszerza, gdy podczas eksploracji dochodzeniowej poznamy nowe fakty. Buduje to złożoność i sprawia, że tytuł ten faktycznie intryguje, a przewijające się kolejne linijki dialogowe nie nużą, lecz uzupełniają naszą wiedzę o lore świata. Co się tyczy samych śledztw, poprzez badanie otoczenia i odpytywanie NPC-ów poznajemy nowe strzępki informacji, z których następnie sami musimy wydedukować to, jak popchnąć inwestygację w odpowiednim kierunku. Brak wskazówki może nam całkowicie zablokować gałąź dochodzenia, co jest w zasadzie logiczne i fajnie uzupełnia wcześniej wspomniane profesje. Bo widzicie, podczas gry byłem w jednym momencie pewny konkretnej wersji zdarzeń. Pech chciał jednak, że nie rozwinąłem protagonisty we właściwy sposób, by poznać potrzebne mi fakty w rozmowie z NPC-em, a więc zablokowałem sobie pozyskanie kluczowego dowodu. Jasne, musimy czasem kierować się dedukcją, niezależnie od tego czy zebraliśmy wszystkie możliwe wskazówki, ale jest to generalnie rzadkość. Zdecydowana większość dochodzeń jest bardzo łatwa do rozstrzygnięcia. Pomimo tego zostały one przygotowanie na tyle dobrze i ciekawie, że nie odpychają.

Gamedec to w końcu opowieść o transhumanizmie. Są tutaj zawarte swego rodzaju dywagacje na temat tego, czy utknięcie w świecie wirtualnym i dosłowne życie w grze stanowią dobrą ucieczkę od rzeczywistości. Pytania takie, jak to, czy dusza odłączona od ciała, uwięziona w sferze Virtualium jest jeszcze prawdziwą cząstką świadomości człowieka? A może to wszystko mieści się w ramach jednej wielkiej symulacji? Produkcja bawi się swoją konwencją wrzucając nas do coraz nowszych i ciekawszych lokacji, które mimo że różnią się, stanowią jedną całość, spiętą wielką tajemnicą. Stanowi to niebanalne podejście do cyberpunkowego świata przyszłości. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że wizja rzeczywistości przedstawiona w Gamedecu jest ciekawsza i bardziej wciągająca niż ta z Cyberpunk 2077. Głównie dlatego, że wspomniany tytuł CDPR cyberpunk ma w tle oraz w oprawie graficznej, a słabiej w fabule. Anshar Studios lepiej podeszło do tematu spięcia fabuły z założeniami cyberpunka, zapewniając nam bardziej unikalne doświadczenie.