Wspominałem, że początki są łatwe i tak faktycznie jest. Po upływie kilku kwadransów zaczynamy jednak czuć coraz większą presję czasu, a dania stają się coraz bardziej skomplikowane. I choć cały czas możemy zerkać na przepisy, to szybko dociera do nas, że podstawą jest zapamiętanie składników i kolejnych etapów gotowania na pamięć - znacznie przyspiesza to proces przygotowania dań. Warto ponadto dbać o porządek w kuchni - niekiedy zdarzało mi się np. rzucić gdzieś blender i traciłem cenne 2-3 minuty na odnalezienie go pośród regałów.

W Cooking Simulator wbudowano także prostą mechanikę rozwoju postaci - wraz z postępami w rozgrywce możemy m.in. wykupić specjalne umiejętności, dzięki którym dostaniemy więcej czasu na przygotowanie danego posiłku, czy też nasza postać nie będzie bić talerzy, gdy te wypadną im z rąk.

Sam proces gotowania jest zrealizowany całkiem nieźle. Dość zaawansowana - na pierwszy rzut oka - fizyka pozwala nam siekać warzywa czy kroić mięso na drobne kawałki pod różnym kątem. Twórcy nie dopracowali jednak sporej ilości elementów powiązanych właśnie z fizyką, co przekłada się na pewną toporność w rozgrywce i brak precyzji. Większość czynności wykonujemy przy pomocy myszki i klawiatury. Gryzoniem manewrujemy np. podczas przelewania zupy czy przenoszenia upieczonej ryby z patelni na talerz. Sterowanie nie jest jednak wybitnie precyzyjne, i niejednokrotnie zdarzało mi się zawartość garnka wylać częściowo na podłogę, co sporadycznie oznaczało stratę dobrych kilku minut pracy. Czasami silnik gry potrafi z kolei zwariować i obracane łopatką mięso z niewyjaśnionych przyczyn może wystrzelić na drugi koniec kuchni, podobnie jak chociażby położony w nieodpowiednim miejscu talerz.

Te niedociągnięcia są największym minusem Cooking Simulator, ponieważ potrafią zniechęcać do zabawy. Nie jest to jednak tytuł zły, bowiem idzie w nim spędzić garść przyjemnych chwil. Sama rozgrywka nie okazuje się być jednak zbytnio urozmaicona, bo choć przepisów jest sporo, a co jakiś czas w naszej kuchni może m.in. wybuchnąć pożar, to na dłuższą metę w kółko robimy to samo. Brakuje też zmiany otoczenia po czasie - cała gra toczy się w jednej i tej samej kuchni.

Cóż, wyraźnie taki jednak urok gotowania.