W trybie offline możemy na szczęście spróbować bić rekordy czasowe w przejazdach na konkretnych trasach / torach, czy stworzyć własne zawody, albo wziąć udział w zmaganiach historycznych / rallycrossowych. Brak połączenia z siecią uniemożliwi nam jednak podglądanie wyników znajomych (gromadzonych w ramach tego całego Race Netu), więc gra co jakiś czas będzie nas powiadamiać, że przydałoby się jednak przywrócić połączenie. Co znów wkurza, ale przynajmniej możemy się pościgać.

Wysłużony autorski silnik Ego nie wpływa pozytywnie na wygląd gry. DiRT Rally 2.0 nawet na ustawieniach ultra przywodzi na myśl raczej początki obecnej generacji i miejscami wygląda gorzej, niż wydany 2 lata temu pierwowzór. Niech was nie zwiodą efektownie wyglądające screeny od Codemasters – są mocno podrasowane. W rzeczywistości mamy gęsto rozsiane, niskiej jakości tekstury czy kiepsko wyglądającą roślinność ze straszącą pikselami trawą na czele. Irytuje także sztuczne oświetlenie, które regularnie - jakby na złość - oślepia gracza. Dodajmy do tego te nieszczęsne tekstury kałuż, a także irytujący, rozmazujący obraz filtr. Pojazdy z zewnątrz wyglądają ok, ale gdy zajrzymy do środka i spojrzymy na kokpity... Cytując klasyka – dramat! Co gorsza, wersja PC wcale nie oferuje dobrej optymalizacji - zdarzają się jej dziwne spadki płynności w najmniej przewidywalnych momentach.

Tym co DiRT Rally 2.0 robi dobrze, jest na szczęście grywalność. Mimo tych wszystkich minusów, a trochę się tego zebrało, gra daje bardzo satysfakcjonujące poczucie prędkości i regularnie podbija naszą adrenalinę, gdy dosłownie na centymetry mijamy się z ogromnym głazem, leżącym tuż obok wąskiej trasy, po której pędzimy ile fabryka dała. Docenić trzeba także rozbudowany system zniszczeń, zmuszający do dbania o pojazd: awarie sprężarki, przebite opony, czy nawet stłuczona lampa i tym samym konieczność dojechania niemal po omacku do mety, gdy rajd trwa podczas zmroku. To wszystko ma swój klimat, przywodzący na myśl stare Coliny czy RBR. W przerwach między odcinkami dochodzi konieczność kalkulacji, który element naprawić, by wyrobić się w czasie, a na co można przymknąć oko.  Jest też garść smaczków, jak utrudniające jazdę ślady kół startujących przed nami przeciwników, czy losowe zdarzenia, gdy podczas przejazdu widzimy samochód rywalizującego z nami kierowcy dymiący w pobliskim rowie.

Ostatecznie to jednak za mało, by DiRT Rally 2.0 zasłużył na tę dwójkę w tytule. Mam nawet problem z oceną, czy jest to lepsza gra niż pierwszy DiRT Rally, którym byłem zachwycony. Tutaj zachwytów nie ma, jest za to lekkie zażenowanie brakiem rozwoju i ograniczoną zawartością. Zagrać można, ale lepiej zaczekać aż Codemasters dozbroi grę w to, co powinno być w niej od początku i jednocześnie obniży cenę. Na wydanie przeszło 200 zł na podstawkę i kolejnej stówy na dodatki ten tytuł nie zasługuje.