Wydane w 2011 roku Dead Island i debiutujące 2 lata później Dead Island Riptide nie były wybornymi grami. Pierwowzór narobił dużo szumu za sprawą fenomenalnego trailera, po którym oczekiwaliśmy nie wiadomo czego. Finalny kawałek kodu jednak nieco zawiódł oczekiwania, okazując się grą co najwyżej niezłą, ale cierpiącą na liczne problemy techniczne i garść nieprzemyślanych kwestii. Tytuł został jednak ciepło przyjęty przez graczy. Powodów było co najmniej kilka. Najważniejszy to jednak fakt, iż mimo monotonnych misji, oferował całkiem wysoką grywalność. Oliwy do ognia dolała bez wątpienia ogromna popularność serialu The Walking Dead, który przyciągał wówczas przed telewizory miliony widzów.

Dziś, kilka lat później, gry z zombiakami nie są już niczym nadzwyczajnym i zdaje się, że temat powoli cichnie, choć deweloperzy wciąż nie odpuszczają. Techland, bogatszy w doświadczenia, wydał znacznie bardziej przemyślane, ciekawsze, a przede wszystkim mocno wciągające i grywalne Dying Light. Czy warto więc wracać (lub pierwszy raz odwiedzić) na Banoi i Palanai? I tak, i nie.

Sama idea odświeżenia serii Dead Island nie była złym pomysłem. Obie gry, choć oferowały garść świetnych widoków, to nawet w dniu premiery nie zachwycały technologicznie. W ramach Definitive Edition otrzymujemy wyraźną poprawę warstwy wizualnej, a to wszystko za sprawą przeniesienia Dead Island i Dead Island Riptide na najnowszą wersję silnika Chrome - tę samą, która napędza Dying Light. Zmiany widoczne są gołym okiem, szczególnie jeżeli przesiadamy się z wersji PS3 lub X360. Rozdzielczość 1080p, lepsze i bardziej wygładzone tekstury, nowy system oświetlenia i renderowania przestrzeni czy poprawiona geometria obiektów. Dorzucono ponadto dodający nieco widowiskowości efekt motion blur. Zmiany te sprawiają, że obie części Dead Island stają się wyraźnie przyjemniejsze dla oka; choć nie wszystko dopięto na ostatni guzik.

Wciąż nawalają bowiem animacje postaci, nie wspominając o karygodnie złej mimice w trakcie dialogów. Nie poprawiono także przenikających się tekstur i innych tego typu wpadek - a te zdarzają się nagminnie. To elementy, które zawodziły w pierwowzorze i edycja definitywna ich prawie w ogóle nie poprawia. Modele bohaterów, za sprawą nowych tekstur, są oczywiście mniej kanciaste i ładniejsze, ale nadal wyglądają mocno budżetowo. Idąc dalej, nie da się ukryć, że wciąż można znaleźć pełno brzydkich, kanciastych, tudzież dość rozmazanych "skórek" przedmiotów czy pojedynczych elementów otoczenia. Wypada jednak pamiętać, że to mimo wszystko remaster i nie da się na nowo wkleić każdego pojedynczego kamienia. Na pewno nie można też oczekiwać tego samego poziomu oprawy, co w Dying Light - różnica na korzyść gry, której akcja toczy się w Harran, jest duża.

Szkoda też, że edycja konsolowa oferuje jedynie 30 klatek na sekundę. W końcu to gra akcji, w której dzieje się całkiem sporo i są momenty, gdzie obraz ledwo nadąża za wydarzeniami. Nie wierzę, że nie dałoby się tu wycisnąć więcej, bo choć - jak wspomniałem - tytuł po odświeżeniu wygląda całkiem przyjemnie, na pewno nie jest to oprawa usprawiedliwiająca zaledwie 30 ramek. Tyle dobrze, że wszystko śmiga bez widocznych spowolnień.

W ramach pakietu otrzymujemy także trzecią grę - Dead Island Retro Revenge. To side-scrollowa bijatyka, w której maszerujemy od lewej do prawej strony ekranu i masakrujemy wszystko, co stanie na naszej drodze. Gra jest dość trudna, bo bohater ma ledwie trzy życia i po utracie wszystkich musimy zaczynać od nowa, ale sprawia całkiem sporo satysfakcji. Nie jest to może przeogromny hit, ale jeżeli lubicie tego typu ciekawostki, to spędzicie tu kilka przyjemnych godzin. 

Finalnie Dead Island: Definitive Collection to całkiem niezły remaster, przynoszący widoczną poprawę oprawy w Dead Island i Dead Island Riptide, względem pierwowzorów debiutujących na starych konsolach. Również wersja PC zyskuje dużo względem oryginału - przeskok na Chrome Engine 6 nadaje wyspom Banoi i Palanai zupełnie nowego oblicza. Warto jednak pamiętać, że pod względem mechaniki i gameplay'u to wciąż te same gry. To z kolei sprawia, że jeżeli graliście w zdecydowanie ambitniejsze i bardziej przemyślane Dying Light, to wizyta na Martwych Wyspach raczej Was rozczaruje. W innym wypadku możecie się tu dobrze bawić, szczególnie gdyby zebrać paczkę znajomych do kooperacji, która w Dead Island przynosi sporo frajdy.