Nie oznacza to jednak, że obeszło się bez wpadek. Ze względu na konieczność dynamicznego korygowania jakości wyświetlanych modeli i tekstur, w zależności od sprzętu i panującej na ekranie sytuacji, w oczy może rzucić się irytujący pop-in. Nie ma on jednak większego wpływu na komfort zabawy, w odróżnieniu od szeregu glitchy, które napotkałem na przestrzeni około 40 godzin, które spędziłem z tytułem. Wśród nich wyliczyć mogę drobne problemy z animacjami, clippingiem i synchronizacją z serwerem (uroki gier wymagających stałego połączenia z internetem), znikające obiekty oraz niemożność poczynienia postępów w jednej z pobocznych misji. Mimo tego wszystkiego, w ogólnym rozrachunku, warstwa techniczna wypada niezwykle solidnie, zwłaszcza biorąc pod uwagę całkiem niezłą skalowalność zastosowanych rozwiązań. W ogrywanej przeze mnie wersji PC-towej zawarto istne zatrzęsienie przeróżnych ustawień graficznych, pozwalających bez końca kustomizować jakość generowanej grafiki.

Nieco gorzej wypada w mojej opinii oprawa dźwiękowa. Odgłosy walki są donośne i dobrze dopasowane, pomijając może mało imponujące efekty wystrzałów niektórych pukawek, ale w uszy po jakimś czasie rzuca się nijakość części dialogów i monologów (z wyłączeniem postaci drugoplanowych) oraz Syndrom Obliviona, objawiający się powtarzalnością niektórych kwestii wygłaszanych przez NPC-ów. Przygrywający w tle ambientowy soundtrack dobrze komponuje się z wylewającą się z ekranu akcją, jednak po parunastu godzinach zrezygnowałem z niego na rzecz własnej składanki, nieco bardziej zagrzewających do walki utworów.

Sumując, The Division to cover shooter na miarę tzw. “nowej generacji”, w granicach rozsądku imponujący zarówno oprawą wizualną, jak i umiejętnie dobranymi rozwiązaniami. W stylu charakterystycznym ostatnio dla francuskiego giganta, nawet ten (wydawać mogłoby się) ambitny tytuł nie może uchodzić za wyjątkowo innowacyjny. Jednak w formie gatunkowego mezaliansu, oferującego zarówno dynamiczną akcję, jak i RPG-owe zacięcie, The Division sprawdza się niezwykle przyzwoicie, nieustannie zachęcając do powrotu do wirtualnego Manhattanu.