Przy okazji, jeśli już przy tym temacie jesteśmy, rozgrywka, bez kombinowania i zmniejszania poziomu trudności, jest naprawdę ciężka. Nie da się przejść lochów ani - tym bardziej - pokonać bossa bez wspomagających nas przedmiotów, typu: pochodnie, bandaże i jedzenie. Tak, tak. Pamiętacie starsze tytuły RPG, które wymagały od was wyżywienia bohaterów oraz dbania o nich? Tutaj to sprawa życia i śmierci. Jeśli nasz bohater zginie, to już go nie odratujemy, ponieważ Darkest Dungeon nie posiada czegoś takiego, jak "wczytaj poprzedni zapis". Jeśli dojdzie do takiego nieszczęścia, zawsze możemy wynająć za darmo kolejnych najemników z poziomem pierwszym. I tak oto, nieskończona wyprawa po ciemnych korytarzach trwa...

Jeśli chodzi o walkę, to przebiega całkiem sprawnie przy akompaniamencie komentarzy narratora. Jedyne, co mi nie przypadło do gustu (poza umieraniem moich herosów rzecz jasna), to brak możliwości przyspieszenia potyczek. Każdy znany mi tytuł, szczycący się rozgrywką turową, posiada taką opcję. W Darkest Dungeon tego nie ma, a po dłuższym graniu, szczególnie po którejś z kolei śmierci najemników, walki mogą być coraz bardziej nużące.

Patrząc na całokształt tego tytułu, śmiało mogę stwierdzić, że Darkest Dungeon jest wart tak ogromnej uwagi graczy oraz tylu pozytywnych recenzji. Gra oferuje to, co gdzieś w drodze ewolucji cRPG zaginęło. Jeśli zatem macie ochotę powrócić do starego, dobrego i trudnego systemu rozgrywki, przyprawionego świetną oprawą graficzną, to ta perełka powinna pojawić się na Waszej liście "Must Play".