Borykające się z problemami finansowymi norweskie studio FunCom znane jest z pewnością wielu graczom, wszak firma stoi za takimi tytułami jak Dreamfall: The Longest Journey,Age of Conan czy Secret World. Po ostatniej, niezbyt udanej zresztą, przygodzie z grami MMO, zespół postanowił sprawdzić się przy produkcji chodzonego horroru, co media - raczej całkiem słusznie - odebrały jako próbę ratowania tonącego statku. Niestety zdaje się, że zamiast łatać dziurę w burcie, tylko ją powiększono.
The Park opowiada nam historię matki, której dzieciak zaginął w lunaparku, i to na jej oczach. Chłopak po prostu zwiał przez barierki i tyle było go widać. Zmartwiona kobieta rusza więc na poszukiwania syna, ale gdy tylko przekracza bramki, nagle zapada zmrok. Cel pozostaje niezmienny - odnaleźć pociechę.
Rozgrywka polega na przemierzaniu spowitego zmrokiem parku zabaw i korzystaniu z kolejnych atrakcji - przejedziemy się koleją górską, ogromnym diabelskim młynem czy popłyniemy z nurtem na łabędziej łódce. W trakcie tych wojaży dowiadujemy się, że nasza bohaterka najwyraźniej nie jest do końca poczytalna i miewa dziwne wizje - a to załamuje się jej przed oczami obraz, a to widzi jakieś dziwne rzeczy czy mówi sama do siebie. I tak przez całą grę, która trwa - co skandaliczne - około godziny!
Niestety korzystanie z wyżej wymienionych atrakcji nie jest ani ciekawe, ani tym bardziej atrakcyjne. Ilość nieco bardziej emocjonujących momentów, jakie przygotowali dla nas twórcy, ogranicza się do dwóch scare jumpów na krzyż i ewentualnie finalnego etapu, gdy krążymy po najmniej strasznym domu strachów, jaki tylko można sobie wyobrazić. Gra, mimo horrorowej otoczki, ani razu mnie nie wystraszyła, mimo że zastosowałem się do zaleceń twórców - "graj przy zgaszonym świetle i ze słuchawkami na uszach". Ciężko jednak dostać choć gęsiej skórki, gdy za straszenie odpowiedzialny jest pluszowy miś z ledowymi oczami czy też pokraka, przypominająca szpiega Don Pedro z Krainy Deszczowców...
Choć już na wstępie wita nas logo silnika Unreal Engine 4, to ciężko powiedzieć, by The Park wyglądało ładnie. Nie ma pod tym względem tragedii, ale otoczenie jest pustawe, a cały park, choć nie aż tak mały, posiada wybitnie korytarzową lokację - przemieszczając się pomiędzy kolejnymi "atrakcjami" krążyłem ścieżkami wyznaczonymi przez skalne półki. Interakcja z otoczeniem sprowadza się do podnoszenia notatek, które napisane są tak wybitnie małą czcionką, że nawet nie chciało mi się ich czytać. W całym tym parku jedynie ogromny, podrdzewiały diabelski młyn robił jakieś tam wrażenie, gdy stanęło się tuż pod nim i spojrzało w górę - cała reszta okazała się nijaka.
I tak sobie łazimy przez tą godzinę, wołamy dzieciaka, który gdzieś tam niby jest niedaleko nas i daje znaki życia, ale jakoś nie możemy go dopaść. Całość kończy się we wspomnianym domu strachu, a finał naszej wypranej z emocji wędrówki pozostawia wiele niejasności i jest równie mizerny, co wszystko to, czego doświadczyliśmy wcześniej.
The Park nie jest udaną grą. To porcja krótkiej (co w sumie jest plusem), niesatysfakcjonującej rozgrywki, która mimo horrorowych zapędów w ogóle nie straszy, czy nawet nie trzyma w choć małym napięciu.
Grafika:
Nie wykorzystano nawet ułamka możliwości Unreal Engine 4.
Dobry
Dźwięk:
Dźwięk jest niezły - głos bohaterki wraża emocje, dobrze brzmi też otoczenie.
Słaba
Grywalność:
Godzina nieciekawego gameplayu.
Przeciętne
Pomysł i założenia:
Pomysł był, ale realizacja pozostawia wiele do życzenia.
Słaba
Interakcja i fizyka:
Zbieramy kartki napisane czcionką, do której rozczytania potrzeba lupy. Czasami też pomachamy wajchą do sterowania kolejką górską czy innym żelastwem.
Słowo na koniec:
Zapowiadało się ciekawie, a wyszedł gniot. Omijajcie szerokim łukiem.
Cytat: TheCerbis Wielka szkoda. Liczyłem na to, że jednak Funcomowi uda się stworzyć dobrą grę, coby trochę wzmocnić swoją pozycję na rynku i przekonać graczy.
A jednak się nie udało i tylko pogorszyli sprawe rzucając sobie kłody pod nogi.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler