Jakby tego było mało, występują też problemy z niektórymi questami. Gra nie zawsze odpowiednio rejestruje ich realizację. Możemy np. pozyskać zadanie odszukania jakiegoś skarbu, ale kiedy do niego dotrzemy, misja wcale nie zostanie zaliczona. W takiej sytuacji nie pozostaje nic innego, jak skorzystać z ostatniego zapisanego stanu rozgrywki. Jeśli macie go przed kilkoma minutami, jest dobrze, ale jeśli jest on sprzed kilku godzin, bo np. eksplorowaliście teren nie wykonując zleceń, to niestety nie będzie wesoło.

Powodów do radości nie miałem też kiedy utknąłem pod pokładem jednego ze statków. Szukałem w nim skarbu, zeskoczyłem na dół, a później nie mogłem wyjść do góry. Na szczęście zapisałem grę dosłownie dwie minuty wcześniej, więc wczytanie poprzedniego save’a nie było żadnym problemem. Ogólnie, wyłania się tutaj pewien wzorzec: pamiętajcie o tym, aby jak najczęściej rejestrować postępy. Nigdy nie wiadomo czy jakiś błąd za moment nie sprawi, że odczyt któregoś z zapisów nie będzie koniecznością.



Jeśli chodzi o technikalia, mam jeszcze jedno zastrzeżenie, ale o nim za moment, najpierw bowiem wypada napisać słów kilka na temat oprawy audio. Dźwięk, jak na Wiedźmina przystało, jest najwyższych lotów. Kompozytorzy opracowali mnóstwo wspaniałych utwór muzycznych, a spece od efektów specjalnych: ryki, jęki, krzyki i inne takie. Naprawdę nie sposób się do czegokolwiek przyczepić. To samo zresztą napisać można w przypadku dialogów. Zarówno system ich serwowania, jak i jakość wypowiadanych przez aktorów kwestii są najwyższej jakości. Projektanci całkiem nieźle przygotowali też scenki przerywnikowe i nie są one już tak sztywne, jak to było wcześniej.

Niestety w samych superlatywach nie jestem w stanie napisać o oprawie wizualnej. Pomijam już fakt, że na pierwszych prezentacjach – takich, w których uczestniczyłem osobiście – gra wyglądała znacznie lepiej. Nadal jest bowiem bardzo ładnie. Świetnie prezentują się efekty pogodowe, widzimy na dość znaczną odległość, postaci są naturalnie animowane, a wiele widoków potrafi urzec. Z drugiej strony, są tu ukryte bariery, wracające gracza kiedy przekroczy niewidzialną granicę, fruwające w powietrzu utopce, spetryfikowane konie i inne mniejsze lub większe udziwnienia oraz błędy. Najbardziej doskwiera jednak brak optymalizacji. Jeśli chodzi o komputery PC, grałem na karcie Radeon R9 280 od firmy Asus oraz procesorze i7 930. Na takiej konfiguracji całość śmigała płynnie przy około 40-50 klatek na sekundę, niemniej jednak zdarzały się momenty, które potrafiły mocno przymulić. Wystarczyło żeby na ekranie pojawiły się 2 lub 3 upiory i FPS-y spadały w okolice magicznej 20-tki. Na kompie nie jest to w sumie większym problemem, bo wystarczy zmniejszyć nieco detale i po sprawie. W znacznie gorszej sytuacji są właściciele konsol. Zarówno na PlayStation 4, jak i Xboksie One regularnie występują bowiem spadki FPS-ów (bardziej zauważalne na PS4). Czasem nawiedzają nas w samym środku walki, co naprawdę nie wywołuje uśmiechu na twarzy grającego. Pozostaje jednak nadzieja, że twórcy załatają babole i usprawnią optymalizację, albowiem w tym momencie pozostawia ona sporo do życzenia.

Jak wspomniałem na początku, Wiedźmin 3 to naprawdę świetna gra RPG, ale na rewolucję musimy jeszcze poczekać. Wielkie otwarte światy już wcześniej widzieliśmy, system walki, choć dynamiczny, ma swoje „dziwactwa”, fabuła, mimo że angażująca, ma mocniejsze i słabsze momenty, a oprawa wizualna – choć piękna – miała być piękniejsza. Finalnie jednak bawiłem się wyśmienicie. Dlatego też każdemu fanowi gatunku serdecznie polecam. To zdecydowanie jedna z najlepszych gier RPG ostatnich lat! Od czasów Gothica 2 nic mnie tak nie wciągnęło i oczarowało. I tam też błędów nie brakowało!